ခ်စ္ဦးညိဳ

ဦးႏု

ဦးႏုစာအုပ္မ်ား

ကာမတဏွာ Download


မိတၱဗလဋီကာ Download


ငရဲဆိုခ်ိဳနဲ ့လားဗ်ိဳ႕  Download

ျမတ္တရားကိုရွာေဖြေတြ႔ရွိသူ   ဒီမွာနိပ္ၿပီးဖတ္ပါ

ေက်းဇူးရွင္ Download 

အာဇာနည္  Download

သကအလ ျပဇာတ္   Download

လူထုစိန္ဝင္း

လူထုစိန္၀င္း

အစိုးရကမိဘလား ျပည္သူကမိဘလား

 

Download here

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

လူထုစိန္၀င္း

မူပိုင္ခြင့္

 

Download here 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

လူထုစိန္၀င္း

မသန္ေပမယ့္စြမ္းသူမ်ား

Download here 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

လူထုစိန္၀င္း

လူငယ္ႏွင့္အခ်စ္

 Download here

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

လူထုစိန္၀င္း

ပထမတန္းစားစိတ္ဓာတ္

Download here

 ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

လူထုစိန္၀င္း

ရွက္စိတ္

Download here

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

တကၠသိုလ္ေနဝင္း

တကၠသိုလ္ေန၀င္း

ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

Download here

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

တကၠသိုလ္ေန၀င္း

ကၽြန္ေတာ္မေမ့ႏိုင္ေသာဆယ့္ကိုးဇူလိုင္

Download here

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

တကၠသိုလ္ေန၀င္း

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈမွတ္တမ္း

 

 

Download here

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး

အစိုးရသစ္ႏွင့္တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားအၾကားအၾကပ္အတည္း

အစိုးရသစ္ႏွင့္တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ားအၾကားအၾကပ္အတည္း

လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ၊ သုေတသနႏွင့္ေလ့လာေရးဌာန

Download here

ဒိုမီနီယံ အႏ ၱရာယ္

သခင္စိုး

 Download here

ဒိုမီနီယံအႏၱရာယ္

ဆင္လုပ္သား

ဖိုးေက်ာ့

Download here
ဆင္လုပ္သား

ဆင္းရဲေသာေဖေဖ ခ်မ္းသာေသာ ေဖေဖ

ညီသစ္ ဘာသာျပန္ေသာ

ဆင္းရဲေသာေဖေဖ ခ်မ္းသာေသာေဖေဖ

 

 

Download here

ဂ်ဴး

ဂ်ဴး၀တၳဳတို၃၆ပုဒ္

                                                        Download here  

ဆရာျမသန္းတင့္

ဆရာျမသန္းတင့္ ၏ အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း

ပခုကၠဴခရိုင္၊ ျမိဳင္ျမဳိ႕၌ အဖ ဦးေပါတင္႕၊ အမိ ေဒၚလႈိင္တို႕က ၁၉၂၉-ခု၊ ေမလ ၂၃ ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႕တြင္ ေမြးဖြားသည္။ ေမြးခ်င္း ၇ေယာက္တြင္ အၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ဦးျမသန္းျဖစ္သည္။ ျမိဳင္္ျမဳိ႕ တိုင္းရင္း ျမန္မာအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ စတုတၳတန္းေအာင္ျမင္ျပီးေနာက္ ပခုကၠဴျမဳိ႕ ျမန္မာ-အဂၤလိပ္ ဗုဒၶဘာသာ အထက္ တန္းေက်ာင္းသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ရာ ပထမတန္းမွျပန္၍ ပညာသင္ခဲ႕။

၁၉၄၁ - ပဥၥမတန္းေရာက္ခဲ႕။

၁၉၄၂ - ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ေက်ာင္းျပန္တက္ခဲ႕။ 'ေက်ာင္းလက္ေရးမဂၢဇင္း'ကို ဦးစီးထုတ္လုပ္ခဲ႕။ (ထိုစဥ္က ၁၃ ႏွစ္အရြယ္မွ်သာ)။ ဇိနတၳပကာသနီ၊ ငါးရာ႕ ငါးဆယ္၊ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႕၊ ဟိေတာပေဒသ၊ ကိုးခန္းပ်ိဳ႕၊ မဃေဒ၀လကၤာသစ္ႏွင္႕ နတ္သွ်င္ေနာင္ရတုမ်ား၊ ျမန္မာဂႏၳ၀င္စာေပမ်ားဖတ္ခဲ႕။ တစ္ဖက္တြင္ ေခတ္ေပၚစာေပမ်ားျဖစ္ေသာ သက္ေစာင္႕မဂၢဇင္း၊ ဘားမားဂ်ာနယ္၊ ဆယ္သန္း၊ ဒဂုန္၊ စာဆိုေတာ္၊ ဂႏၳေလာကႏွင္႕ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္ မဂၢဇင္းမ်ားကို ေလ႕လာခဲ႕။ အထူးသျဖင္႕ ကာလေပၚ၀တၳဳမ်ားႏွင္႕ နဂါးနီစာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈခဲ႕။ စာေပႏွင္႕ ႏိုင္ငံေရး ကို စတင္စိတ္၀င္စားလာခဲ႕။

၁၉၄၃ - အာရွလူငယ္မ်ားအဖြဲ႕၌ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္ခဲ႕။

၁၉၄၄ - ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး၊ ေျမေအာက္ကလပ္စီးမ်ားႏွင္႕ ဆက္သြယ္၍ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးတြင္ ပါ၀င္ ခဲ႕။ မႏၱေလးႏွင္႕ျမင္းျခံခရိုင္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေျမေအာက္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တာ၀န္ယူခဲ႕။

၁၉၄၅ - ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း စစ္ကိုင္းရွိ ဗိုလ္သန္းဦး၊ သခင္ေမာ္တင္ႏွင႕္ ျမိဳင္္ျမဳိ႕ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးစရိယ(ျမဳိင္ ဖ.ဆ.ပ.လအမတ္ေဟာင္းဦးသက္ရွည္)တို႕၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ႕။ (ေျမေအာက ္လႈပ္ရွားမႈ)

၁၉၄၅ - ၄၇ - ဒု-ကမၻာစစ္အျပီး ျမင္းျခံခရိုင္တြင္ တာ၀န္က်ခဲ႕။ မႏၱေလးခရိုင္၊ အထက္ျမန္မာျပည္ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ မႏၱေလးခရိုင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတို႕တြင္ အခ်ိန္ျပည္႕တာ၀န္ထမ္းေဆာင္။ ျမင္းျခံခရိုင္၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို စတင္တည္ေထာင္၍ ခရိုင္ေကာ္မတီ၀င္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။ အလုပ္သမားသမဂၢႏွင္႕ လယ္သမားသမဂၢတို႕တြင္ အလုပ္အမႈေဆာင္။ ''ျဖဴးလယ္သမား ကြန္ဂရက္ၾကီး''သို႕ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္။ သီးစားခမေပးေရး တိုက္ပြဲ၀င္။ အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ ရံုးမင္းတစ္ထိုင္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ႕။

၁၉၄၇ - မက်န္းမမာသျဖင္႕ တာ၀န္မွအနားယူကာ တကၠသိုလ္၀င္စာေမးပြဲေျဖ။ ပခုကၠဴခရိုင္၊ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢဥကၠဌအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။

၁၉၄၈ - ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႕တက္ေရာက္ခဲ႕။ မာ႕က္စ္၀ါဒေလ႕လာေရးအဖြဲ႕တြင္ပါ၀င္ခဲ႕။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း အဂၤလိပ္စာစာတည္းအျဖစ္ေဆာင္ရြက္။ တကၠသိုလ္တြင္ ၄ ႏွစ္ေနခဲ႕ေသာ္လည္း မည္သည္႕စာေမး ပြဲ မွမေျဖျဖစ္ခဲ႕။

၁၉၄၉ - ပထမဆံုးေရးသည္႕'ဒုကၡသည္'၀တၳဳတိုကို (တာရာ မဂၢဇင္း) အတြဲ ၃၊ အမွတ္ ၂၁ တြင္ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရ။

၁၉၅၀ - စာေပသည္ ျပည္သူ႕အတြက္ဟူေသာ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖင္႕ ''စာေပသစ္မဂၢဇင္းကို ကိုသန္းတင္၊ ဒဂုန္ တာရာ၊ ေမာင္ၾကည္လင္၊ ေအာင္လင္းတို႕ႏွင္႕အတူ ဦးေဆာင္ထုတ္ေ၀ခဲ႕။

၁၉၅၁ - ပထမဦးဆံုးဘာသာျပန္လက္ရာအျဖစ္ ေဂၚကီ၏ ''မာလ္ဗာႏွင္႕အျခား၀တၳဳတိုမ်ား'' ကိုေရးသားျပီး ေက်ာ္လင္းစာေပမွ ျဖန္႕ခ်ီ။

၁၉၅၂ - ကမၻာ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဂရက္(ျမန္မာႏိုင္ငံ)ႏွင္႕ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္း အလုပ္အမႈေဆာင္ အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။ စာေရးဆရာအသင္းထုတ္ 'စာေပမဂၢဇင္း'တြင္ တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ။ ''ျပည္ေတာ္သစ္ဂ်ာနယ္'' တြင္ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္။ ''တိုးတက္ေရးသတင္းစာ''တြင္ ႏိုင္ငံျခားေရးအယ္ဒီတာအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။ ဒုတိယေျမာက္ ဘာသာျပန္အျဖစ္ ေဂၚကီ၏အတၳဳပၸတၱိ ''မကၠဇင္ေဂၚကီ''စာအုပ္၊ ဗန္းေမာ္စာအုပ္တိုက္မွ ထြက္ရွိ။

၁၉၅၃ - ပထမဦးဆံုး ပင္ကိုယ္ေရးလံုးခ်င္း၀တၳဳ ''ေမတၱာအသေခ်ၤ'' ထြက္ရွိ။

၁၉၅၄ - ရန္ကုန္တကၠသိုလ္စာေမးပြဲကို ဆက္တိုက္ေျဖဆို ေအာင္ျမင္ခဲ႕။ အဂၤလိပ္စာေပ၊ ဒႆနိက၊ ႏိုင္ငံေရး သိပၸံပညာတို႕ျဖင္႕ ၀ိဇၨာဘြဲ႕ရယူခဲ႕။

၁၉၅၅ - သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းဦးေဆာင္ေသာ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးဗဟိုေကာ္မတီတြင္ အတြင္းေရးမွဴးတစ္ဦး အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။

၁၉၅၆ - ဥပေဒဘြဲ႕ကို ''ႏိုင္ငံတကာဥပေဒဘာသာ ဂုဏ္ထူး''၊ ''ျပစ္မႈဆိုင္ရာဥပေဒဂုဏ္ထူး''ျဖင္႕ရရွိခဲ႕။

၁၉၅၇ - ''ျပည္သူ႕တိုးတက္ေရးပါတီ'' ေပါလစ္ဗ်ဴရိုလူၾကီး။ ကမၻာ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြန္ဂရက္(ျမန္မာႏိုင္ငံ)အတြင္း ေရးမွဴးခ်ဳပ္။ ကမၻာ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ၏ဗ်ဴရိုအဖြဲ႕၀င္လူၾကီးျဖစ္ခဲ႕။

၁၉၅၈ - ရွမ္းျပည္ေနာက္ခံ၊ ''ပေဒသရာဇ္ဆန္႕က်င္ေရး၀တၳဳ''၊ ''လိုက္ခဲ႕ေတာ႕ျမနႏၵာ''ကို ျမ၀တီမဂၢဇင္းတြင္ ေရးသားခဲ႕။ အထိန္းသိမ္းခံဘ၀၊ ကိုကိုးကြၽန္းသို႕ေရာက္ခဲ႕ရ။

၁၉၆၀ - ''စာေရးဆရာကလပ္'' အမႈေဆာင္။ ''အေမွာင္ရိပ္၀ယ္'' ၀တၳဳေရးခဲ႕။ ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာတြင္ ေန႕စဥ္အခန္းဆက္အျဖစ္ 'ႏြံထဲကၾကာ' (ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး) သိန္းေဖျမင္႕ႏွင္႕ပူးတြဲေရးခဲ႕။ ထိုစာအုပ္မွစ၍ 'ျမသန္း' ကေလာင္အမည္မွ 'ျမသန္းတင္႕' သို႕ေျပာင္း။

၁၉၆၁ - အထိန္းသိမ္းခံဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ခဲ႕။ ယင္းႏွစ္မွာပင္ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံ၊ စေတာ႕ဟုမ္းျမဳိ႕တြင္ က်င္းပေသာ 'ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ' အစည္းအေ၀းသို႕ ကမၻာ႕ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ (ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ ေရာက္ခဲ႕။ ညီလာခံမွအျပန္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင္႕တရုတ္ျပည္သူ႕သမၼတႏိုင္ငံ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးေကာ္မတီမ်ား၏ ဖိတ္ ၾကားခ်က္အရ ဒဂုန္တာရာ၊ ပါေမာကၡဦးေအာင္လွတို႕ႏွင္႕အတူ သြားေရာက္ခဲ႕။

၁၉၆၂ - ''စာေရးဆရာသမဂၢ''တြင္ အမႈေဆာင္ျဖစ္ခဲ႕။

၁၉၆၃ - ''ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕၀င္'' ႏွင္႕ ျပည္သူ႕ေကာ္မတီ၀င္''တစ္ဦးအျဖစ္ တာ၀န္ယူခဲ႕။ ျပည္တြင္းျငိမ္း ခ်မ္းေရး ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ေသာအခါ အထိန္းသိမ္းခံခဲ႕ရ။ ဒုတိယအၾကိမ္ ကိုကိုးကြၽန္းေရာက္ခဲ႕ရ။

၁၉၇၂ - အထိန္းသိမ္းခံဘ၀မွလြတ္ေျမာက္ခဲ႕။ ေတာ္စတြိဳင္း၏ ''စစ္ႏွင္႕ျငိမ္းခ်မ္းေရး'' ၀တၳဳဘာသာျပန္ ၁၂-တြဲျဖင္႕ ၁၉၇၂-ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ိဳးသားစာေပ-ဘာသာျပန္ဆု (က်ပ္ ၃၀၀၀)ရရွိခဲ႕။ စႏၵာမဂၢဇင္းတြင္ 'အယ္ဒီတာခ်ဳပ္' အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ႕။



၁၉၇၃ - ''ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ျဖတ္မည္'' ၀တၳဳရွည္ေရးသားထြက္ရွိခဲ႕။

၁၉၇၄ - ''ႏွစ္ဆယ္ရာစု ကမၻာ႕႕ဂႏၳ၀င္၀တၳဳတိုမ်ား'' စာအုပ္ ထြက္။

၁၉၇၅ - ''ျမန္မာေက်းေတာေနတို႕၏ကဗ်ာမ်ား'' စာအုပ္ ထြက္။ 'မာယာဘံု' ၀တၳဳ (ပထမပိုင္း) ထြက္။

၁၉၇၆ - 'မာယာဘံု' ၀တၳဳ (ဒုတိယပိုင္း) ထြက္ရွိ။

၁၉၇၇ - 'မီးေလာင္ေျမ' စာအုပ္ထြက္။ 'ေမွာ္ရံုေတာမွာ ေမာလွျပီ' စာအုပ္ထြက္။

၁၉၇၈ - မာဂရက္မစ္ခ်ယ္၏ 'ေလရူးသုန္သုန္'၀တၳဳ ဘာသာျပန္ ၂ တြဲထြက္ (ယင္းစာအုပ္ျဖင္႕ ၁၉၇၈အမ်ိဳးသား ာေပ ဘာသာျပန္ဆု က်ပ္ ၅၀၀၀ိ/- ရရွိ)

၁၉၈၀ - ''ေငြေသာင္ယံဟြန္ဒါယဥ္ေက်းမႈ'' စာအုပ္ထြက္။

၁၉၈၂ - 'ပါရီက်ဆံုးခန္း ၃ တြဲထြက္။ ျပဳိင္ျမင္းေငြၾကာေပ်ာက္ဆံုးမႈႏွင္႕ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား'' ၂ တြဲထြက္ရွိ။

၁၉၈၃ - ''ရွားေလာ႕ဟုမ္းျပန္လာျပီ' ဘာသာျပန္ထြက္။

၁၉၈၄ - ''ရွားေလာ႕ဟုမ္း၏အမႈတြဲ'' ''ရွားေလာ႕ဟုမ္း၏ စြန္႕စားခန္း'' ''ရွားေလာ႕ဟုမ္း၏ေနာက္ဆံုးဦးညြတ္ျခင္း'' စာအုပ္မ်ား၊ ''ဘ၀တကၠသိုလ္စာေပ'' မွ ထြက္ရွိ။

၁၉၈၅ - ''ရွားေလာ႕ဟုမ္း၏သဲထိတ္ရင္ဖို'' ထြက္။

၁၉၈၆ - ''ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း'' (၈-တြဲ) ထြက္ရွိ။

၁၉၈၇ - ''ခ်စ္ေသာယြန္းခင္ခင္ (၃-တြဲ)ထြက္။

၁၉၈၈ - ''ခန္းေဆာင္နီအိပ္မက္'' (၉-တြဲ) ထြက္ရွိ။

၁၉၈၉ - ''ေၾကးနီေရာင္အခ်စ္ႏွင္႕၀တၳဳတိုမ်ား ၁ ထြက္ရွိ။

၁၉၉၀ - ''ေခတ္သစ္သမိုင္းဋီကာ'' စာအုပ္ထြက္။ ႏိုင္ငံတကာရသစာတမ္းငယ္မ်ား ၁ ထြက္။ ဧကရာဇ္တို႕ ဘ႑ာတိုက္ထြက္။

၁၉၉၁ - ေၾကးနီေရာင္အခ်စ္ႏွင္႕၀တၳဳတိုမ်ား ၂ ထြက္။ ''ေတာ္စတြိဳင္း၏ဘ၀အျမင္'' စာအုပ္ထြက္။ ''ႏိုင္ငံ တကာေခတ္ေပၚကဗ်ာရွည္သံုးပုဒ္'' စာအုပ္ထြက္။ လြမ္းေမာခဲ႕ရေသာ တကၠသိုလ္ေႏြညမ်ား ၃ တြဲထြက္။

၁၉၉၂ - မိန္းမအလွဋီကာက်မ္း။ ျမသန္းတင္႕ အင္တာဗ်ဴး။ ႏိုင္ငံတကာေခတ္သစ္ ဂႏၳ၀င္၀တၳဳတိုမ်ား ၄ တြဲ။ 'တြိဳင္ဘီႏွင္႕ျငင္းခံုျခင္း' စာအုပ္မ်ားထြက္။ 'သုချမဳိ႕ေတာ္' စာအုပ္ထြက္။

၁၉၉၃ - တဂိုးကဗ်ာ ဘာသာျပန္ ကူးတို႕၊ ခ်စ္သူ႕လက္ ေဆာင္၊ ဂီတဥၨလီ၊ တိမ္းေရွာင္သူ၊ ဥယ်ာဥ္မွဴး၊ သစ္သီးခူး၊ ေလလြင္႕ ငွက္ငယ္မ်ား၊ ပိုးစုန္းၾကဴး စာအုပ္မ်ားထြက္။ ႏွစ္ဆယ္ရာစု ႏိုင္ငံရပ္ျခားကဗ်ာမ်ားထြက္။

၁၉၉၄ - 'ေႏြဦးတမန္' စာအုပ္ထြက္။ အေမွာင္ရိပ္၀ယ္' စာအုပ္ထြက္

၁၉၉၅ - ''အခ်စ္မိုးေကာင္းကင္'' (၉၅ - ခု၊ ဘာသာျပန္ဆုရ)။ မိန္းမတို႕အေၾကာင္း (၁)။ 'ကမၻာ႕ရႈခင္း' အက္ေဆးဘာသာျပန္စာအုပ္မ်ားထြက္။

၁၉၉၇ - ''ႏိုင္ငံတကာရသစာတမ္းငယ္-၂ ထြက္။ မိန္းမတို႕အေၾကာင္း-၂။ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္စင္း၏ အတၳဳပၸတၱိ။ သမိုင္းစကား၊ ပန္းစကား (၁-၂)။ သမိုင္းထဲကမႏၱေလး စာအုပ္မ်ားထြက္။

၁၉၉၈ - လူေလးသို႕ေပးစာ။ ေရပြက္ပမာ။ မိန္းမတို႕ အေၾကာင္း(၃)၊ မရဏအိပ္မက္တစ္ခု၏ မွတ္တမ္းစာအုပ္ မ်ားထြက္။

၁၉၉၈-ခု၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၈ ရက္၊ ည ၉း၁၅ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ျပည္သူ႕ေဆးရံုၾကီး၌ကြယ္လြန္ခဲ႕သည္။

ဆရာသိန္းေဖျမင့္

ဆရာသိန္းေဖျမင့္သည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ထင္ရွားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သလို၊

စာေပေလာက၊ သတင္းစာေလာကတို႔တြင္လည္း အေက်ာ္ေဇယ် ပုဂၢဳိလ္တဦးျဖစ္သည္။

         သူသည္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရး အင္အားစု၏ ဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ခံ၊ စစ္ၿပီးစတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဝန္ႀကီး တာဝန္မ်ားကို ထမ္းရြက္ခဲ့သည္။

သူ၏ ႏိုင္ငံေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “ထိ္န္းမရ သိမ္းမရ သိန္းေဖ” ဟု ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့သလို၊ ဦးႏုကမူ “သိန္းေဖျမင့္သည္ ျမန္မာစာေပေလာက တြင္သာမက ကမာၻ႔ေလာကတြင္ပါ ထိပ္ဆံုးသို႔ေရာက္ႏိုင္ေသာ အရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုသည့္ စာေရးဆရာတဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ ျငင္းဆန္ပယ္ထုတ္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးေလာကကိုသာ အာသာငမ္းငမ္းတက္ စြဲလန္းကာ၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကသို႔ ဝင္ႏိုင္ရန္ မေလ်ာ့တမ္း ႀကိဳးစားလ်က္ရွိသူ” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။

ဆရာဒဂုန္တာရာက သူ၏ ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ စာအုပ္တြင္မူ-

“ကြၽန္ေတာ္ သူ႔ကိုစတင္သိသည္ကား ‘သိန္းေနႏြယ္’ ႏွင့္ ‘ဝေနငေဖ’ ဘဝက ျဖစ္သည္။ လူခ်င္းကားသိသည္ မဟုတ္။ စာကို စတင္ခင္မင္စဥ္က ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ ၁၉၃၄-၃၅ ေလာက္ဆီက စာ႐ူး ႐ူးေနေသာအခါျဖစ္၏။ ထိုအခါက တကၠသိုလ္ပရိဝုဏ္မွ ထြက္ေပၚ၍ လာေသာ ေခတ္စမ္းစာေပကို သေဘာက်လ်က္ရွိေန၏။ တကၠသိုလ္ မေရာက္ေသးေသာ္လည္း တကၠသိုလ္မဂၢဇင္းမ်ားကို ရွာေဖြဖတ္႐ႈေလ့ရိွသည္။

ယူနီဗာစီတီေဘာလံုးပြဲ အထူးထုတ္တြင္ ေဘာလံုးသမားမ်ားကို ခ်ီးက်ဴးေသာ သိန္းေနႏြယ္၏ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္ရ၏။ ေနာက္ဝတၳဳတိုကေလးတပုဒ္ ဖတ္ရျပန္၏။ ‘သိန္ေနႏြယ္’ ဟူေသာ အမည္ကို စတင္သိလာ၏။ သပိတ္ေမွာက္ေခတ္ကလည္း စည္ေတာ္သံ တပုဒ္ကို ဖတ္ရဖူးသည္ထင္၏။

သတိထားမိသည္ကား ဂႏၱေလာက တြင္ပါေသာ ‘ငါ့လင္ႏွင့္ငါ့ေငြ’ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ရွည္သျဖင့္ ႏွစ္ပတ္လားမသိ ဆက္ထည့္ရသည္။ ‘ငါ့လင္ႏွင့္ငါ့ေငြ’ မွာ အညာေလပါၿပီး ကပ္ေစးႏွဲေသာ ေျမရွင္အမတ္ႀကီးအား ဥစၥာသိုက္တူးေသာအဘိုးႀကီး ထင္ေၾကးမကိုက္ျဖစ္ရပံုကို ခပ္ရႊင္ရႊင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေပ၏။ ငါ့လင္ငါ့ေငြ ဟူ၍ ခြဲျခားပံုမွာ သေရာ္ခ်က္ဟာသပါ၏။

ထို႔ေနာက္ စာဆိုေတာ္ မဂၢဇင္း၊ ဒဂုန္ မဂၢဇင္းတို႔တြင္ သိန္းေနႏြယ္၏ဝတၳဳမ်ား ဖတ္ရျပန္သည္။

နဂါးနီစာအုပ္တိုက္ဟူ၍ တိုးတက္ေသာစာေပမ်ား၊ မာ့က္စ္ဝါဒဘာသာျပန္မ်ား ျဖန္႔ခ်ိရန္ လူငယ္တစု စတင္ၾကံစည္စက ‘သိန္းေဖ’ ဟူေသာ နာမည္ရင္းျဖင့္ ‘တက္ဘုန္းႀကီး’ ဝတၳဳ ထြက္လာေလ၏။ ထိုအခါက ကိုသိန္းေဖမွာ ကာလကတၱားတြင္ အမ္ေအတက္ေနသည္ဟု သိရ၏။ အမွန္အားျဖင့္ ‘တက္ဘုန္းႀကီး’ ဝတၳဳမွာ ဘုန္းႀကီးမ်ားက မခံရပ္ႏိုင္၍ ကန္႔ကြက္သျဖင့္ နာမည္ႀကီးေသာ္လည္း ဝတၳဳအေနႏွင့္ အေတာ္ေကာင္းသည္ဟု ထင္သည္။

ကုိသိန္းေဖသည္ ပဋိပကၡထဲမွ ႀကီးျပင္း႐ုန္းထြက္လာသူျဖစ္သည္။ လူ႔ဘဝသည္ အသက္ ၄၀ မွစသည္ဆိုလွ်င္ ဤသို႔ႀကီးျပင္းလာေပ၏။

“ဒီလူလုပ္လိုက္ရင္ အရာနဲ႔အေၾကာင္းေၾကာင္းခ်ည္းပဲ” ဟူေသာ ကဲ့ရဲ႕သံ၊ “သူပါရင္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲတာခ်ည္းပဲ” ဟူေသာ တဖက္မွ အျပစ္တင္သံတို႔သည္ သူ ၾကံဳေတြ႔ေက်ာ္လႊားခဲ့ရေသာ ပဋိပကၡ၏ အရိပ္မ်ားျဖစ္သည္။

တက္ဘုန္းႀကီးဝတၳဳေၾကာင့္ ဘုန္းႀကီးမ်ား ဆတ္ဆတ္ခါနာခဲ့ၾက၏။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးမွ အထုတ္ခံရ၏။ နဂါးနီစာအုပ္တိုက္ထုတ္ ျမန္မာ့အေရးစာအုပ္မွ သူ၏ “တကယ္ တိုးတက္ေရးသို႔” ေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ေရႊတိဂံုရင္ျပင္တြင္ ေျခလ်င္ဦးအုန္းခင္ႏွင့္အတူ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့ရ၏။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွထြက္ရကာ ‘သိန္းေဖဝါဒ ေတြ႔ရာသခ်ဳႋင္း ဓားမဆိုင္း’ ဟူ၍ အေၾကညာခံရ၏။ ‘ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေနေသာ စာေရးဆရာမ်ား’ ဟူေသာ ေဝဖန္စာကို တာရာႏွင့္ဂ်ာနယ္ေက်ာ္တြင္ ထည့္ရာ၊ ေခတ္ေဟာင္းစာေပဘက္မွ လူႀကီမ်ားက ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၾကသည္။ ရဲေဘာ္ျဖဴဝါလြန္ဆြဲပြဲတြင္ လက္ဝဲညီညြတ္ေရးမူတင္အၿပီး ဝင္ဒါမီယာအေကြ႔ ၌ အဖမ္းခံလိုက္ရ၏။ ေထာင္ထဲမွေန၍ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ေဝဖန္တိုက္ခိုက္၍ စာေပဝိဝါဒကြဲလိုက္ၾက၏။ ေထာင္ကထြက္ၿပီး ‘စိမ္းေရာင္စို’ ျပဇာတ္ကရာ ပုလိပ္မင္းႀကီး၏ တားျမစ္ျခင္းခံရ၏။ ေထာင္ထဲ စိမ္းေရာင္စို အစမ္းကစဥ္ကလည္ အလံနီမ်ားက သပိတ္ေမွာက္၍ မၾကည့္ၾကဟု သိရသည္။

သူ႔ကိုကြယ္ရာ၌ ကဲ့ရဲ႕သူမ်ား၏။ တခါက (၁၉၄၉ ေလာက္က ထင္၏။) အမ်ဳိးသားေန႔ လူထုအစည္းေ၀းတစု၌ တကၠသုိလ္သမဂၢမွ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဒီဒုတ္ ဦးဘခ်ဳိ၊ သခင္ႏု စသူမ်ားကို ကားႏွင့္လိုက္လံပို႔ရ၏။ ထိုအစည္းအေဝးတြင္ကို သိန္းေဖႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးကိစၥတခုႏွင့္ပတ္သက္၍ အျငင္းပြားခဲ့ၾကသည္။

လမ္းတြင္ကားေပၚ၌ ဘယ္သူကမွန္း မမွတ္မိ ေျပာ၏။

“သိန္းေဖကိုေတာ့ သိပ္ေၾကာက္တယ္။ ေျခက သိပ္မ်ားတာ။ ႏိုင္ငံျခားမ်ားသြားရင္ သူလွ်ိဳ ဆိုျဖစ္ၿပီး အဖမ္းခံရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ အတူတူမ်ား မသြားခ်င္ဘူး”

ကြၽန္ေတာ္ စာေရးဆရာဥကၠ႒ျဖစ္စဥ္က အတိုက္အခံမ်ားျဖင့္ ဆူေနရာ၊ သူက ကြၽန္ေတာ့္ထံ စာတစ္ေစာင္ ေရးလိုက္သည္…။ ထိုစာတြင္ ‘ေဖာက္ျပန္ေရးအင္အားစုမ်ားကို တိုက္ရာ၌ အကူအညီေပးရန္ အဆင္သစ္ရွိသည္ရဲေဘာ္’ ဟု ပါသည္။ ကိုသိန္းေဖ ပါလာလွ်င္ အေျခအေန ပို၍ဆိုးလာမည္ဟုတြက္ကာ မသိက်ဳိးက်င္ေနလိုက္ရသည္။

ကိုသိန္းေဖလုပ္ကိုင္သမွ် ႐ိုက္ခတ္သြားတတ္၏။ ယုတ္စြအဆံုး မုတၱကုမၸဏီအတြက္ ငါးေၾကာ္ျငာကို ေရးေပးရာ ‘ေခတ္မီသူတိုင္း ပင္လယ္ငါးစားၾကသည္’ ဟူေသာ စာပိုဒ္တိုကေလးမွာ ကလိသံပါၿပီး ယားက်ိက်ိျဖစ္ေစ၏။ ကလိျခင္းသည္ ေဝဖန္မႈအေပ်ာ့ဆံုးေသာ လကၡဏာတရပ္ ျဖစ္သည္။

သူ၌ ေဝဖန္ေရးအျမင္ရွိသည္။ ထိုအျမင္ျဖင့္ေရး၏။ ေျပာေဟာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပဋိပကၡေတြ ေတြ႔လာရ၏။

သူ႔ကိုယ္ကိုသူ ေဝဖန္ထားေသာစာတြင္ ‘ေအာင္ျမင္မႈထက္ ဆံုး႐ႈံးမႈမ်ားက ပိုမိုျပည့္ညပ္ေနခဲ့ေသာ ဘဝခရီးပါပဲ’ ဟု ဆိုထားသည္။ ပဋိပကၡေတြၾကား၌ ျမဳပ္သြားသေလာ။ လႈိင္းတံပိုးမ်ားအၾကား၌ ကူးစပ္၍ ျမဳပ္မသြား။

သူသည္ ျပႆနာတခုေပၚလာလွ်င္ ထထႂကြႂကြလုပ္တတ္၏။ လုပ္ကိုင္စရာရွိတာကို ခ်က္ခ်င္းေကာက္လုပ္တတ္၏။ ဆိုင္းငံ့မထား။ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ပင္ ဇြတ္လုပ္ေလ့ရွိသည္။ ပဋိပကၡ ေတြ႔လာရ၏။ ကူးခပ္ရ၏။

သူ၌ အႏုပညာသည္တို႔၏ဉာဥ္ျဖစ္ေသာ ‘အတၱ’ ရွိ၏။ သူ႔ဝတၳဳမ်ားတြင္ တက္ဘုန္းႀကီး သိန္းေဖပင္ ပါေန၏။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၌ အတၱ၏အေရာင္သည္ ထြန္းေျပာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အတၱ၏အက်ဳိးသည္ ပါတီလက္ေအာက္ခံျဖစ္ရေပသည္။ အတၱအက်ဳိးကို ပါတီ၌ ျမဳပ္ႏွံလိုက္ရေပသည္။

တခါက သူႏွင့္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏိုင္ငံေရးသမားတဦးက “သူ႔မွာ ခက္ေနတာက ဇြတ္လုပ္တတ္တယ္။ သူေျပာတိုင္း မွန္ရမယ္လိုခ်ည္း ထင္ထင္ေနတယ္။”

သူ၌ ကိုယ္ပိုင္ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ ရွိသည္။ သူသည္ သူ၏ကိုယ္တိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ကို တင္ျပေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ပါတီတရပ္လံုး လိုက္နာေအာင္ မစည္း႐ံုးႏိုင္၊ မလႈံ႔ေဆာ္ႏိုင္ခဲ့။

ပါတီႏိုင္ငံေရးသေဘာကား မိမိယံုၾကည္ခ်က္ကို ပါတီတရပ္လံုး ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ညႇိေရး ျဖစ္၏။ ပါတီက ယံုၾကည္လာေအာင္ လုပ္ရေသာ အတတ္ပညာျဖစ္၏။ မိမိႀကိဳးက သိပ္တင္းေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေလ်ာ့ေနလွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေတးသံမထြက္လာေပ။ ႀကိဳးညီမွတီး၍ရကာ ဂီတသံထြက္လာေပမည္။

သူသည္ သူ႔ႀကိဳးကိုသူ ညိႇသျဖင့္ အျခားအသံမ်ားႏွင့္ ပဋိပကၡျဖစ္ကာ ကင္းကြာလာခဲ့ရ၏။ သိန္းေဖျမင့္၏လမ္းစဥ္သည္ ပါတီ၏လမ္းစဥ္ျဖစ္လာေအာင္ တိုက္ႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ယေန႔တိုင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ သူသည္ တသားတည္းေနမည္ျဖစ္သည္။

သူသည္ မတိုက္မဟုတ္။ တိုက္၏။ အႏုပညာသည္လည္း သူ၏လက္နက္ေကာင္းတခု ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အတိုက္သမားအျဖစ္ကား လန္၍လန္၍က်ခဲ့သည္။ အေရးနိမ့္ခဲ့ရသည္။

အႏုပညာသမားအေနႏွင့္ကား ေအာင္ျမင္ပါသေလာ။ ေတးသံႏွင့္အကထက္ စာေပတြင္ ပို၍တြင္က်ယ္၏။ သူသည္ ေတးသံႏွင့္အကကို စိတ္ဝင္စားေသာ္လည္း သည္ေလာက္မႏိုင္လွဟု ထင္၏။

‘ေရႊမိုးေငြမိုးရြာ’ အဆိုအကဇာတ္ကား ေကာင္းသည္။ စိမ္းေရာင္စို ေခတ္ဆန္းသဘင္ထက္ ‘စစ္အတြင္းခရီးသည္’ စာအုပ္ကို လူေတြက ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးပင္လယ္ျပင္တြင္ လႈိင္းတံပိုးၾကားထဲေရာက္သြား၏။ နစ္သြား၏။ သို႔ေသာ္ ျမဳပ္မသြားဘဲ အႏုပညာသမား အျဖစ္ေပၚလာသည္” ဟူ၍ သူ႔ ‘႐ုပ္ပံုလႊာ’ ကို ျခယ္ျပထားသည္။

ယင္းသို႔ စာေပေလာက၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ေသာ ဆရာ သိန္းေဖျမင့္ကို ၁၉၁၄ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ ေသာၾကာေန႔တြင္ မံုရြာခ႐ိုင္၊ ဘုတလင္ၿမိဳ႕၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ မိဘမ်ားမွာ ေျမတိုင္းစာေရး ဦးဘႏွင့္ ေဒၚျမင့္တို႔ျဖစ္သည္။ ေမြးခ်င္းအစ္ကို တေယာက္ရွိသည္။ ငယ္မည္မွာ ျမေမာင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းေနခ်ိန္တြင္ သိန္းေဖဟု ေျပာင္းခဲ့သည္။

ငယ္စဥ္က ဘုတလင္ၿမိဳ႕နယ္က်ဴပင္ေခ်ာင္ရြာ ဆရာက်င့္ေက်ာင္း၊ ဘုတလင္ၿမိဳ႕ ဆရာဉာဏ္၏ မူလတန္းေက်ာင္းတို႔တို႔တြင္ စတင္ပညာသင္ခဲ့သည္။ ေလးတန္းတြင္ စေကာလားရွင့္ ပညာသင္ဆုရသည္။ ထို႔ေနာက္ မံုရြာအမ်ဳိးသားေက်ာင္းႏွင့္ မံုရြာ ဗုဒၶဘာသာ အထက္တန္းေက်ာင္းတို႔တြင္ ဆက္လက္ ပညာသင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၂ တြင္ မံုရြာဗုဒၶဘာသာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းကို သခၤ်ာႏွင့္ ျမန္မာစာဂုဏ္ထူး ႏွစ္ခုျဖင့္ ေအာင္ျမင္သည္။

၁၉၃၂ - ၃၃ တြင္ မႏၱေလးဥပစာေကာလိပ္၌ ပညာသင္ၾကားရာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပြဲတြင္ အမွတ္ေကာင္း၍ ဥပစာတန္းကို တႏွစ္တည္း တက္ခြင့္ရခဲ့သည္။ ဥပစာတန္းတြင္ ပညာသင္ၾကားစဥ္ အစိုးရက မႏၱေလးေကာလိပ္ကိုပိတ္ရန္ စီစဥ္သည္ကို ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း (ေနာင္ ဒုတိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း)၊ ကိုခင္ေမာင္ေလး (ေနာင္ ဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး)၊ ကိုသီဟန္(ေနာင္ ဝန္ႀကီးဦးသီဟန္) တို႔ႏွင့္အတူ ဦးေဆာင္ကန္႔ကြက္ခဲ့သည္။ ဥပစာတန္းေအာင္၍ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕ပညာသင္ယူသည္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ ၁၉၃၄ - ၃၅ တြင္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္အတူ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အလုပ္အမႈေဆာင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ ထိုႏွစ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠ႒မွာ ကိုဖိုးေအး (ေနာင္ မိုးေလဝသႏွင့္ ဇလေဗဒ ညြန္ၾကားေရးဝန္ ေဒါက္တာဖိုးေအး) ျဖစ္သည္။ ဥကၠ႒ကိုဆန္႔က်င္ကာ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္မ်ားကို အတိုက္အခံျပဳခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္တြင္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္ေပါင္း၍ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့သည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္တြင္ ဝိဇၨာဘြဲ႔ရရွိခဲ့သည္။

တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝကပင္ ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ စာေပဝါသနာထံု၍ စာေရးဆရာအျဖစ္ ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ခံရသည့္ ေဆာင္းပါးမွာ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ သူရိယ သတင္းစာပါ “မႏၱေလး အင္တာမီဒီးယိတ္ေကာလိပ္ ေခၚ ဥပစာေက်ာင္း၌ အပိုျမန္မာစာ သင္ျပပို႔ခ်သင့္ေၾကာင္း” ေဆာင္းပါးျဖစ္သည္။ ကေလာင္အမည္ကို ‘ဝေနငေဖ (ဘုတလင္)’ ဟူ၍ ယူခဲ့သည္။

ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ၏ စာေပဘဝဇာတ္လမ္းစံု စာအုပ္၌ -

“ေဆာင္းပါးေရးရန္ ပထမဆံုး ေပၚလာေသာအေၾကာင္းအရာမွာ ျမန္မာစာျမင့္တင္ေရး ျဖစ္၏။ လူအမ်ားဆံုးနည္းတူ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း ‘ဗမာျပည္သည္ တို႔ျပည္၊ ဗမာစာသည္ တို႔စာ၊ ဗမာစကားသည္ တို႔စကား၊ တို႔ျပည္ကို ခ်စ္ပါ၊ တို႔စာကို ခ်ီးျမႇင့္ပါ၊ တို႔စကားကို ေလးစားပါ’ ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံတို႔၏ ပဲ့တင္သံေၾကာင့္ အမ်ဳိးသားေရးအသိစိတ္ ဝင္လ်က္ရွိေလၿပီ။

ထိုစဥ္က ဥပစာတန္းတြင္ အေျခခံျမန္မာစာကိုသာ သင္ရေသး၏။ အျခား ဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ တြဲယူႏိုင္ေသာ အပိုျမန္မာစာ (စိတ္ႀကိဳက္ျမန္မာစာ) မရွိေသးေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အပိုျမန္မာစာကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးရန္ ေတာင္းဆိုလိုက္ျခင္းျဖစ္၏။

‘အပိုျမန္မာစာမွာ တိုင္းျပည္၏ စာေပထြန္းကားတိုးတက္ေရးအတြက္ ျဖည့္စြက္ေသာ ဘာသာျဖစ္၍ အမ်ားပင္အားေပးထိုက္ပါသည္။ ကဗ်ာစပ္နည္းစေသာ ျမန္မာစာ အဆီအနစ္မ်ားကို သင္ယူရ၍။ ၎ဘာသာယူသူတို႔မွာ ကဝိလူမြန္ျဖစ္ၾကဖို႔ နီးေလသည္။ အသက္ထက္ဆံုး လိုအပ္ေသာ စာေပေရးသားမႈေျပျပစ္က်နစြာသန္႔ရပ္သျဖင့္ အက်ဳိးေက်းဇူးႀကီးလွ၏။’

စသည့္ျဖင့္ ေရးသားထားေလသည္။

ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခံရသည့္ဝတၳဳတိုမွာ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလထုတ္ ဒဂုန္ မဂၢဇင္းပါ ‘ခင္မ်ဳိးခ်စ္’ ဝတၳဳျဖစ္သည္။ ကေလာင္အမည္ကိုလည္း ဝေနငေဖ (ဘုတလင္)ဟူ၍ပင္ ေပးခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၃၇ တြင္ တက္ဘုန္းႀကီး ဝတၳဳကို သိန္းေဖ အမည္ျဖင့္ေရး၍ ထုတ္ေဝခဲ့ရာ မ်ားစြာထင္ရွားခဲ့ၿပီး ရန္ဟန္းပ်ဳိအခ်ဳိ႕၏ ကန္႔ကြက္ခံခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တက္ဘုန္းႀကီး သိန္းေဖဟု တြင္ခဲ့သည္။

ယင္းဝတၳဳႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာဒဂုန္တာရာက ‘အမွန္အားျဖင့္ တက္ဘုန္းႀကီးဝတၳဳမွာ ဘုန္းႀကီးမ်ားက မခံရပ္ႏိုင္၍ ကန္႔ကြက္ခဲ့ရသျဖင့္ နာမည္ႀကီးလာေသာ္လည္း ဝတၳဳအေနႏွင့္ အေတာ္ေကာင္းသည္ဟု ထင္သည္။ ဘုန္းႀကီးေတြကို ေဆာ္လိုက္မဟဲ့ ဟူေသာ သေဘာမ်ဳိး မဟုတ္။ သဒၶါန္လြန္ေသာ သေဌးမ အပ်ဳိႀကီးႏွင့္ ရာဂေတာက္စားေသာ ဓမၼကတိက တဦး၏ အခ်စ္ဇာတ္ကြက္ကို လွပစြာ သ႐ုပ္ေဖာ္ထားေသာ သ႐ုပ္ေဖာ္ဝတၳဳတပုဒ္အေနႏွင့္ အႏုပညာ ေျမာက္ေနသည္။” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။

ဆရာသိန္းေဖျမင့္သည္ ဝိဇၨာဘြဲ႔ရၿပီးေနာက္ စာေရးဆရာအျဖစ္ အသက္ေမြး၍ ႏိုင္ငံေရး ေဆာင္ရြက္သည္။ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕ လယ္ေပၚ တန္ေဆာင္း၌ က်င္းပသည့္ ပထမအႀကိမ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးညီလာခံသို႔ တက္ေရာက္သည္။ ညီလာခံသို႔ မစၥတာ ေမာင္မႈိင္း အမည္ခံ ဆရာလြန္းအား ရန္ကုန္မွတာ၀န္ယူပင့္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ထိုညီလာခံတြင္ မစၥတာ ေမာင္မႈိင္းႏွင့္အတူ သခင္အမည္ခံယူခဲ့ရာ သခင္သိန္းေဖ နာမည္တြင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၅ - ၃၆ တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝါဒျပန္႔ဌာန၌ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရသည္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္ကို အျပင္မွ ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့သည္။

၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ အိႏၵိယသို႔ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာ၏ ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္ျဖင့္ လကၠေနာင္း ကြန္ဂရက္အစည္းအေဝးသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ အိႏၵိယမွေန၍ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာသို႔ သတင္းႏွင့္ေဆာင္းပါးမ်ား ေရးပို႔သည္။ ထိုစဥ္က ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ အဌမေျမာက္ အက္ဒဝပ္ဘုရင္ နန္းစြန္႔လိုက္သည့္သတင္းကို ကာလကတၱားၿမိဳ႕ရွိ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖစ္ ထုတ္ေဝေသာ အမ္ရစ္တာ ဘဇားပက္ထရီးကား သတင္းစာတေစာင္ထဲ၌သာ ေဖာ္ျပပါရွိရာ ထိုသတင္းကို ဆရာသိန္းေဖျမင့္သည္ သတင္းစာမွ ျဖတ္ယူ၍ ေလေၾကာင္းစာအျဖစ္ ေပးပို႔လိုက္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေန႔ခ်င္းေပါက္ ညေနပိုင္းတြင္ ေရာက္ရွိလာသည္။ ထိုေန႔ညဦးတြင္ စာတိုက္မွ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာတိုက္သို႔ ထိုစာ ေရာက္လာသျဖင့္ ယင္းသတင္းထူးကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား ထည့္သြင္းေဖာ္ျပႏိုင္သျဖင့္ သတင္းစာသည္ ေစာင္ေရမ်ားစြာ ျပန္႔သြားေလသည္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံမွေန၍ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကို ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၃၆ မွ ၃၈ ခုႏွစ္တိုင္ ကာလကတၱားတကၠသိုလ္တြင္ မဟာဝိဇၨာဘြဲ႔လြန္ႏွင့္ ရစ္ပြန္းေကာလိပ္တြင္ ဥပေဒသင္တန္း အခ်ိန္ပိုင္းတက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရ သတင္းစာ ပညာေတာ္သင္ကိစၥအတြက္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္လာသည္။ သို႔ေသာ္ အစိုးရက သတင္းစာပညာေတာ္သင္အျဖစ္ ကိုသိန္းတင္(ညိဳျမ)အား ေရြးခ်ယ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ပညာေတာ္သင္ကိစၥ ပ်က္ျပားသြားရေလသည္။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ တတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္ျဖစ္ပြားရာ ျပင္ပမွ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္သည္။ သပိတ္အၿပီးတြင္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ကိုလွေရႊ(အာဏာရွင္) ႏွင့္အတူ ရႈတ္ခ်ျခင္းခံရသည္။ ၁၃၀၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုႀကီး အတြင္း အေရေတာ္ပံုအတြက္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ဇန္နဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ဖမ္းဆီးခံရ၍ ေထာင္ ႏွစ္ပတ္က်ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားသပိတ္လွန္ရန္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရႏွင့္ ေစ့စပ္သူအျဖစ္ စြပ္စြဲခံရ၍ ရန္ကုန္စီရင္စု ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုးမွ အတြင္းေရးမွဴး သခင္သန္းထြန္း၏ လက္မွတ္ျဖင့္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ ထုတ္ပယ္ခံရသည္။

ထို႔ေနာက္ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ကင္းကြာကာ စာေရးဆရာ၊ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ ၿဗိတိသွ်ဘားမား ႐ုပ္ရွင္ကုမၸဏီမွ ေယာက္်ားဂုဏ္ရည္ ဇာတ္ကားကို ဒါ႐ိုက္တာ အျဖစ္ ႐ိုက္ကူးေပးခဲ့သည္။

၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ နန္းရင္းဝန္ ဦးေစာ အဂၤလန္သို႔ သြားရာ ျမန္႔မာ့အလင္းသတင္းစာတြင္ တစ္ေကာင္ႂကြက္ ကေလာင္အမည္ျဖစ္ ‘ဦးေစာ ဘီးလပ္သြား ျပဇာတ္ကို ေရးသားခဲ့ရာ မ်ားစြာလူႀကိဳက္မ်ားခဲ့သည္။

၁၉၄၂ တြင္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီက အထက္ဗမာျပည္စည္း႐ံုးေရး တာဝန္ေပးအပ္၍ မႏၱေလးတြင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးဝါဒျဖန္႔ လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားအကူအညီရွာေဖြရန္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွတဆင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံသို႔ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ အိႏၵိယတြင္ မဟာမိတ္တပ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစု ဆက္သြယ္ေရး တာဝန္ခံအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပည္ပတြင္ တာဝန္ခံေခါင္းေဆာင္တဦးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္အတြင္ ဗမာျပည္အေျခအေနကို ျပည္ပမွသိရွိေစရန္ What happened in Burma (ဗမာျပည္မွာ ဘာျဖစ္ခဲ့သလဲ) ႏွင့္ Over The Ashes (ျပာပံုေပၚမွာ) ျပဇာတ္မ်ားကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။ အဆိုပါ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ေအလဟာဘတ္ၿမိဳ႕ရွိ Kitabistan စာအုပ္တိုက္ႏွင့္ ဘုိေဘၿမိဳ႕ ျပည္သူ႔စာေပတိုက္တို႔မွ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးေနာက္ ၁၉၄၅ ဇူလိုင္လ ၂၇ ရက္မွ ၁၉၄၆ အထိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး၊ ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၁၂ မွ ၁၅ ရက္ေန႔အထိ က်င္းပခဲ့ေသာ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ဖဆပလ) ဗဟုိဦးစီးအဖြဲ႔တြင္ အဖြဲ႔ဝင္၊ ၁၉၄၆ ၾသဂုတ္လ ၃၀ တြင္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ တြဲဖက္အတြင္းေရးမွဴး၊ ၁၉၄၆ စက္တင္ဘာလ ၂၆ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔၌ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ သစ္ေတာဌာန ဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ခံရသည္။

၁၉၄၆ ေအာက္တုိဘာလ ၂၁ တြင္ ဖဆပလမွ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီိကို ထုတ္ပယ္လိုက္ရာ ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၆ ေဖေဖာ္ဝါရီတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ညီလာခံတြင္ ဘေရာက္ဒါဝါဒ တင္သြင္းလာသူအျဖစ္ ေဝဖန္ခံရ၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအကြဲတြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ (အလံျဖဴ) ကို သခင္သန္းထြန္းႏွင့္အတူ ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၈ မတ္ လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၈ ဇူလိုင္လ ၁၆ တြင္ လက္ဝဲညီညြတ္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းႏွင့္ လက္တြဲ၍ လက္၀ဲညီညြတ္ေရးေကာ္စီကို ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္၍ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဥကၠ႒မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းျဖစ္သည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ မဂၤလာဒံု ဗမာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္း(၁)ႏွင့္ သရက္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္း(၃)တို႔ ေတာခိုရာ တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္ေဇယ်ႏွင့္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္တို႔ လိုက္ပါသြားခဲ့ၿပီး စည္း႐ံုးေရးမွဴး တက္ဘုန္းႀကီးသိန္းေဖမွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ဇူလိုင္လအထိ ေထာင္တြင္း၌ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ေထာင္ထဲတြင္ ‘ခ်စ္၍ေခၚရာ’ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္ညြန္း၊ ‘လမ္းစေပၚၿပီ’ ဝတၳဳႏွင့္ ‘ဒီမိုကေရစီသစ္၊ ေမာ္စီတုံး၏ သင္ၾကားခ်က္မ်ား’ ႏိုင္ငံေရးက်မ္းတို႔ကို ေရးသားခဲ့သည္။

‘လမ္းစေပၚၿပီ’ ဝတၳဳမွစ၍ မိခင္ႀကီးေဒၚျမင့္အား ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ကေလာင္အမည္ကို ‘သိန္းေဖျမင့္’ ဟု မွည့္ေခၚခဲ့သည္။ ၁၉၄၉ ခု ေမလတြင္ ေရးသား၍ ၁၉၅၃ ဇြန္လတြင္ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ‘လမ္းစေပၚၿပီ’ ဝတၳဳ၏အမွာစာတြင္ ကေလာင္အမည္သစ္ေပးရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးသားထားေလသည္။

“အိႏၵိယ၊ တ႐ုတ္ျပည္ အပါအဝင္ ကမၻာအရပ္ရပ္တြင္ သားစဥ္ေျမးဆက္ ျမင့္ ဟူေသာ္ ႐ိုးရာအမည္တခုထားမည္ဟူ၍ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္နာမည္ သိန္းေဖတြင္ ‘ျမင့္’ တလံုး ေနာက္ဆက္တြဲထည့္၍ ‘သိန္းေဖျမင့္’ ဟု ေခၚတပ္ေစမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ၏ လမ္းစေပၚၿပီ ဝတၳဳကို သိန္းေဖျမင့္ နာမည္ျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း” ေရးသားထားေလသည္။

ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ သိန္းေဖျမင့္ ကေလာင္အမည္အျပင္ ဝေနငေဖ(ဘုတလင္)၊ သိန္းေဖ၊ တက္ဘုန္းႀကီး ေမာင္သိန္းေဖ၊ တက္ဘုန္းႀကီး သိန္းေဖ၊ တစ္ေကာင္ႂကြက္၊ တကၠသိုလ္ အေက်ာ့၊ ေမာင္ကို၊ ေမာင္သိန္းေဖ (ဘီေအ)၊ ရဲေက်ာ္၊ ဦးေက်ာက္လံုး၊ သိန္းေနႏြယ္၊ ေမာင္တူ စသည့္ ကေလာင္ခြဲမ်ားကိုလည္း အသံုးျပဳခဲ့သည္။

၁၉၅၂ တြင္ ဗိုလ္ထြန္းစိန္ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)ႏွင့္တြဲ၍ ‘ျပည္သူ႔ညီညြတ္ေရးပါတီ’ ကုိ တည္ေထာင္ခဲ့၍ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ ၁၉၅၉ အထိ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ျပည္သူ႔ညီညြတ္ေရးပါတီသည္ ၁၉၅၅ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအမ်ဳိးသားညီ ညြတ္ေရးတပ္ေပါင္းစု (ပမညတ)တို႔ ဝင္ေရာက္ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၉ တြင္ ပါတီကို ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၅၆ ဧၿပီလတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ပမညတ အမတ္အျဖစ္ ဘုတလင္နယ္မွ အေရြးခံရသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္ အတိုက္အခံအမတ္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္မူ ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရသည္။

၁၉၆၂-ခု မတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာ သိမ္းပိုက္ျခင္းကို ေထာက္ခံခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ တည္ေထာင္ေသာအခါ လမ္းစဥ္ပါတီတို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ လမ္းစဥ္ပါတီ၌ တင္းျပည့္ပါတီဝင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူသည္ မကြယ္လြန္မီက လမ္းစဥ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီဥကၠ႒ ဦးေနဝင္းထံ စာတေစာင္ေရး၍ တင္သြင္းခဲ့သည္။

ယင္းစာတမ္းလမ္းစဥ္ပါတီကို သူ ဘာေၾကာင့္ေထာက္ခံသည္ ဝင္သည္ဆိုသည္ကို ရွင္းျပထားသည္။ ၁၉၃၈ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွစၿပီး ဂ်ပန္ေခတ္ နယ္ခ်ဲ႕ကိုလိုနီေခတ္၊ လြတ္လပ္ၿပီး ဖဆပလေခတ္ ပထစေခတ္အထိ အတူတကြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လာၾကသည့္ ျပည္သူ ေကာင္းစားေရးဆိုသည့္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို သူက ယံုၾကည္မႈမရွိထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က အိမ္ေစာင့္အစိုးရအျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ေခါင္းေဆာင္သည့္ စစ္တပ္က လူမ်ားသာ ႏိုင္ငံအတြက္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္သည္ဟု ယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ လမ္းစဥ္ ပါတီကို ေထာက္ခံကာ ပါတီဝင္ေလွ်ာက္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔အား ‘သာကူး’ ဟု ေျပာလိုလွ်င္ ေျပာၾကပါေစ။ စြပ္စြဲခ်င္သလို စြပ္စြဲၾကပါေစ။ ႏိုင္ငံ ေကာင္းေအာင္လုပ္သည့္ စစ္တပ္ဘက္ကသာ သူအျမဲရပ္တည္မည္ဟု ယံုၾကည္ခ်က္အရ လမ္းစဥ္ပါတီကို ေထာက္ခံၿပီး ဝင္ေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။

စာ၏ ဒုတိယပိုင္း၌မူ ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေနဝင္းထံ တင္သြင္းရသည့္အေၾကာင္းရင္းကို သူသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံက တဦးအေနျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လမ္းစဥ္ပါတီကို ယံုၾကည္ေထာက္ခံသူ ပါတီဝင္ တဦးအေနျဖင့္လည္းေကာင္း၊ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူမႈစီးပြားေရး အေျခအေနမွန္ကို တပါတီအာဏာရွင္ျဖစ္ေနသည့္ လမ္းစဥ္ပါတီဥကၠ႒ႀကီးႏွင့္ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္မ်ားအား အမွန္ကိုအမွန္တိုင္း၊ အရွိကိုအရွိတုိင္းသိရွိရန္ တင္ျပသင့္၊ ေရးျပရမည့္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ခံယူသည့္အတြက္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပထားသည္။

တတိယပိုင္း၌ လမ္းစဥ္ပါတီေထာက္ခံသူ ပါတီဝင္တစ္ဦး၏ တင္ျပသည့္စာကို လမ္းစဥ္ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ၌ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ေၾကာင္း ေရးသားထားေလသည္။

သို႔ေသာ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္၏စာကို ဥကၠ႒ႀကီး ဦးေနဝင္းကိုယ္တိုင္ အေလးထား၍ ဖတ္မသြားခဲ့သည္ကို ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ သိပံုမရေခ်။ တပါတီအာဏာရွင္ မဆလပါတီေခတ္၌ ႏိုင္ငံ၏အေျခအေနမွန္ကို မေၾကာက္မရြံ႕ ေထာက္ျပရန္ ပါတီဝင္တဦး၏တာဝန္ဟု ခံယူခဲ့သည့္ ‘သာကူး’ အေခၚခံခဲ့ရသည့္ ဦးသိန္းေဖျမင့္၏စာကို ေခ်ာင္းထိုးခံခဲ့ရျခင္းသည္ ဝမ္းနည္းစရာေပ ျဖစ္သည္။

၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္တေထာင္ သတင္းစာကို စတင္ ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၁၉၆၄ ခု စက္တင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူပိုင္ အသိမ္းခံရသည့္တိုင္ေအာင္ ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာ၏ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ျပည္ပိုင္သိမ္းပိုက္ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ ၁၉၇၅ ေမလတိုင္ေအာင္ ‘ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါရေစ’ က႑၌ ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးရွင္အျဖစ္ ႏွစ္စဥ္နီးပါး ေရးသားခဲ့သည္။

လူမႈေရးလုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္-ျမန္မာ မိတ္ေဆြျဖစ္အသင္း ဒုဥကၠ႒၊ ၁၉၅၀ - ၅၁ တြင္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီ ဒုဥက႒ဌ၊ ၁၉၅၆ -၅၈ ႏွင့္ ၁၉၆၂ တို႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒၊ ျပည္ေထာင္စုယဥ္ေက်းမႈ ေကာင္စီအဖြဲ႔ဝင္၊ ၁၉၆၆တြင္ တကၠသိုလ္မ်ားေကာင္စီ ဗဟိုေကာ္မတီဝင္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၇၁ ခု ဇူလိုင္လ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အတိုင္ပင္ခံအဖြဲ႔ဝင္၊ ၁၉၇၃ တြင္ ျပည္လံုးကြၽတ္ဆႏၵခံယူပြဲ ေကာ္မရွင္လူႀကီး၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ပထမအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီ အဆင့္ဆင့္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ပြဲ က်င္းပေရးေကာ္မရွင္လူႀကီး တာဝန္မ်ား ေပးအပ္ခံရသည္။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ စကၤာပူ၌ က်င္းပသည့္ စားနပ္ရိကၡာ အစည္းအေဝး၊ ၁၉၅၂ ပီကင္း၌ က်င္းပသည့္ အာရွပစိဖိတ္ေဒသမ်ားဆိုင္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံ ျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ အစည္းအေဝး၊ ၁၉၅၆ တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ နယူးေဒလီၿမိဳ႕၌ က်င္းပသည့္ စာေရးဆရာညီလာခံ၊ ၁၉၅၆ ေအာက္တိုဘာလတြင္ ပီကင္း၌က်င္းပသည့္ ‘လူရႊန္း ကြယ္လြန္ျခင္း အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေျမာက္’ အထိမ္းအမွတ္ပြဲ ၁၉၅၇ တြင္ လန္ဒန္ၿမိဳ႕၌က်င္းပသည့္ ပါလီမန္မစ္ရွင္ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္လည္းေကာင္း အီဂ်စ္ႏိုင္ငံ ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕၌ က်င္းပသည့္ ‘အာရွ အာဖရိက ျပည္သူမ်ား ေသြးစည္းေရး’ ညီလာခံသို႔လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၁ တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၌ က်င္းပသည့္ ‘အာရွ စာေရးဆရာမ်ားဗ်ဴ႐ို’ အစည္းအေဝးသို႔လည္းေကာင္း ၁၉၆၁ တြင္ သတင္းစာဆရာအျဖစ္ Leadership Grant အရ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၂ တြင္ ဆိုဗီယက္၊ အေရွ႕ဂ်ာမနီ၊ ႐ိုေမးနီးယား ႏိုင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခဲ့သည္။

သူ၏ထင္ရွားသည့္ စာအုပ္မ်ားမွာ တက္ဘုန္းႀကီး (၁၉၃၇)၊ ဆရာလြန္း (သခင္ကိုယ္ ေတာ္မိႈင္း) အထၳဳပၸတၱိ (၁၉၃၇)၊ တက္ေခတ္နတ္ဆိုး (၁၉၃၈)၊ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား (၁၉၃၉)၊ ဦးေစာဘိလပ္သြား ျပဇာတ္(၁၉၄၁)၊ လမ္းစေပၚၿပီ (၁၉၄၉)၊ ဇာတ္ဆရာဦးဖိုးစိန္ (၁၉၅၂)၊ ေနရစ္ေတာ့ေခတ္ေဟာင္း(၁၉၅၂)၊ စစ္အတြင္းခရီးသည္ (၁၉၅၃)၊ ေတာ္လွန္ေရးကာလ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႔အၾကံဳမ်ား (၁၉၅၆)၊ အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ (၁၉၅၇)၊ ေက်ာ္ၿငိမ္း (၁၉၆၁)၊ ဝတၳဳတုိုေပါင္းခ်ဳပ္ (၁၉၆၆)၊ တိုက္ပြဲဝင္စာမ်ား (၁၉၆၈)၊ ဝိေသသတိုင္း သမိုင္းအစ (၁၉၆၇)၊ သီတာျပံဳး (၁၉၆၈)၊ အညာျပန္ (၁၉၇၂)၊ ကြၽန္ေတာ္တို ႔မြန္ျမန္မာ (၁၉၇၂)၊ တစ္ခုေသာ ေငြရတုသဘင္ (၁၉၇၃)၊ ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္ဦး (၁၉၇၄)၊ တက္ေခတ္တက္လူ တက္ဘုန္းႀကီး သိန္းေဖ (၁၉၇၅)၊ အဏၰဝါခရီးသည္ႏွင့္ ပုလဲေဒဝီ (၁၉၇၅)၊ ျမစ္ဖ်ားဧရာ ေရာင္စံုျဖာ (၁၉၇၆)၊ ၆၀ ေက်ာ္မွေရးေသာ ဝတၳဳတိုမ်ား (၁၉၇၈)၊ သူတို႔လင္မယား ၃၄ ႏွစ္ (၁၉၇၈)၊ ဘိုးဘိုး ဖြားဖြား အခ်စ္ပြား (၁၉၇၉)၊ စာေပဘဝ ဇာတ္လမ္းစံု - ၃ (၁၉၈၁) တို႔ျဖစ္သည္။

ဆရာသိန္းေဖျမင့္ ေရးေသာ ဝတၳဳမ်ားအနက္ အေရွ႕ကေနဝန္း ထြက္သည့္ပမာ ဝတၳဳသည္ အရွည္ဆံုးျဖစ္သည္။ ၁၄ ပြိဳင့္စာလံုးေသးျဖင့္ ႐ိုက္ႏွိပ္ရာ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၀၀ ခန္႔ရွိေလသည္။ ဝတၳဳရွည္သည္ႏွင့္အမွ် ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ေကာင္းသည္။ အဖြဲ႔လည္းေကာင္းသည္။ အေရးလည္း ေကာင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာစာေပေလာက၌ ဂႏၳဝင္စာေပအျဖစ္ တင္က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

၁၉၅၈ ခုႏွစ္ စာေပဗိမာန္ဝတၳဳရွည္ဆုကို အေရွ႕က ေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ စာအုပ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၇ ခု အမ်ဳိးသားစာေပ(စာပေဒသာ) ပထမဆုကို ဝိေသသတိုင္း သမိုင္းအစ စအုပ္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၈ အမ်ဳိးသားစာေပ (ဝတၳဳရွည္တတိယဆုကို သီတာျပံဳး စာအုပ္တို႔ျဖင့္လည္းေကာင္း ရရွိခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္က သိန္းေဖ ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ထုတ္ေဝေသာ ဂ်ာမနီ မိုက္သလား စာအုပ္သည္ ဆရာသိန္းေဖျမင့္ ေရးေသာစာအုပ္ မဟုတ္ေခ်။ ဗုိလ္ရန္ႏိုင္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)ေရးေသာ စာအုပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎အမည္ျဖင့္ ထုတ္ေဝပါက ေရာင္းရလိမ့္မည္ မထင္ေသာေၾကာင့္ သိန္းေဖ နာမည္တပ္၍ ထုတ္ေဝခဲ့သည္ဟု စာေပဘဝဇာတ္လမ္းစံု စာအုပ္၌ ရွင္းလင္းထားေလသည္။

ဦးသိန္းေဖျမင့္၏ထူးျခားခ်က္မွာ လက္ဝဲလက္ရာ၌ အလည္တည့္တည့္တြင္ ရပ္တည္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ဝဲက စြန္းလာလွ်င္ ေျပာသည္။ ေရးသည္။ ယာက စြန္းလာလွ်င္လည္း ေရးသည္။ ေျပာသည္။ သူကား ၿငိမ္ေနတတ္သူ မဟုတ္။ ဖိလို႔ ဖံုးလို႔ရသူ မဟုတ္။ ေျပာစရာရွိလွ်င္ ေျပာရမွ ေရးစရာရွိလွ်င္ေရးရမွ အိပ္ေပ်ာ္စားဝင္သူျဖစ္သည္။ လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္တြင္ အၾကံေပး အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္ပါလ်က္ သမၼတႀကီး ဦးေနဝင္း၏ လစာကိစၥကို ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာ ‘ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာပါရေစ’ က႑မွ ၁၉၇၅ ေမလတြင္ ေရးသားခဲ့ရာ ထိုစဥ္က ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီး ဦးလြင္က သူ႔ကေလာင္အားပိတ္၍ စာေပစိစစ္ေရးဌာနသည္ ထုတ္ေဝမည့္ စာမူမ်ား အားလံုးကို ထုတ္တင္ စနစ္မွ တင္ထုတ္ စနစ္သို႔ေျပာင္းလဲကာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ကိုင္တြယ္ခဲ့သည္မွာ ယေန႔တိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးသမား သတင္းစာဆရာ စာေရးဆရာ ႐ုပ္ရွင္ဒါ႐ိုက္တာ ဇာတ္ညြန္းေရးဆရာ တကၠသုိလ္ေကာင္စီဝင္လူႀကီး စသည္ျဖင့္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ကျပက်င္လည္ခဲ့ေသာ ဦးသိန္းေဖျမင့္သည္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၇ ရက္ နံနက္ ၇ နာရီတြင္ ေနအိမ္၌ ႐ုတ္တရက္ ဦးေႏွာက္ေၾကာျပတ္သြားရာ ထိုေန႔မွာပင္ ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ တင္ပို႔ကုသခဲ့ေသာ္လည္း လံုးဝသက္သာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ ဇန္နဝါရီလ ၁၅ ရက္ နံနက္ ၁၁ နာရီ မိနစ္သံုးဆယ္တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။

ႂကြင္းက်န္ေသာ႐ုပ္ကလပ္ကို ဇန္နဝါရီလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ၾကံေတာသုႆန္၌ မီးသၿဂဳႋဟ္၍ အ႐ိုးျပာကို ၎၏ဆႏၵအတိုင္း မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ ေပါင္းကူးရြာရွိ သူ၏ျခံအတြင္းရွိ အုန္းပင္မ်ားကို ပက္ျဖန္းခဲ့ၾကသည္။ ႐ုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ဦးထြန္းေဝ (ရန္ကင္း႐ုပ္ရွင္) ၏ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈႏွင့္ ဘုတလင္မံုရြာတို႔မွ စာေပမိတ္ေဆြမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား အကူအညီမ်ားျဖင့္ အထိမ္းအမွတ္ ေက်ာက္တိုင္ဂူဗိမာန္ကို ၎ဇာတိ ဘုတလင္သုႆန္တြင္ စိုက္ထူထားခဲ့ေလသည္။

သန္းဝင္းလႈိင္

၃- ၆- ၂၀၁၁

ကုလား- ဗမာတိုက္ပြဲ

http://zarmanee.files.wordpress.com/2011/07/e18080e180afe1809ce180ace180b8-e18097e18099e180ace18090e180ade180afe18080e180b9e18095e180bce180b2.pdf

တက္ေခတ္နတ္ဆိုး

ေဒါင္းလုပ္ရန္
Click Here To Read Book »

၁၉၃၀ တ၀ုိက္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသမုိင္း

၁၉၃၀ တ၀ုိက္ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးသမုိင္း

စာေရးဆရာ- သိန္းေဖျမင့္
အမ်ိဳးအစား - သမိုင္း

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ေက်ာင္းသားသမိုင္း( ကိုဗဟိန္းမွ သည္ ေက်ာ္ကိုကို အထိ)

http://www.studentleadersalaikotinmaungoo.com/uploads/History_of_Burma_s_Student_Movements_from_Ko_Ba_Hein_to_Kyaw_Koko.pdf

ဆလိုင္းကိုတင္ေမာင္ဦး(သို႔) သမိုင္းေသြးကို ရဲရင့္ေစသူ

ဆလိုင္းကိုတင္ေမာင္ဦး 
အထက္တြင္ရွိေသာ လင့္ဒ္တြင္ ဖတ္ရွဴနိုင္ပါျပီ.။

ကိုတင္ေမာင္ဦးသည္ ၁၉၇၆ ခုနစ္ ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ စစ္အစိုးရ ၏ ၾကိဳးေပးျခင္းကိုခံရ၍ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအတြက္ အသက္ေပးခဲ့ရေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္၍ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ၾကိဳးေပးအသတ္ခံရသူမ်ားတြင္အငယ္ဆံုးနွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားၾကားတြင္ ပထမဆံုးေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေသဆံုးခ်ိန္တြင္ အသက္ ၂၅ နွစ္သာရွိေသးသည္။
အထင္ရွားဆံုးနွင့္ ရဲရဲေတာက္ စကားမွာ “ မင္းတို႔ ငါခႏၶာကိုယ္ကို သာ သတ္လို႔ရမယ္ ၊ ငါ့ ယံုၾကည္ခ်က္ နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သတ္လို႔မရဘူး ၊ မင္းတို႔ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ငါ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဒူးေထာက္မွာ မဟုတ္ဘူးကြ” စသည္႔တို႔ျဖစ္သည္။

ကဗ်ာစာအုပ္ (ကဗ်ာဆရာ ဗားေတာ့ဗရက္)

၁၉၇၀ - ဂ်ဴလိုင္
ပထမအႀကိမ္
အုပ္ေရ - ၁၀၀၀
တန္ဖိုး - ၁ိ
အဖံုး႐ိုက္ - သိန္းသန္းဦး
ပံုႏိုပ္သူ - ထုတ္ေ၀သူ
ေမာင္ေက်ာ္ၫႊန္႔ (၀၁၀၀) ေရႊဟသၤာပံုႏွိပ္တိုက္ ၉၂/၉၃ လမ္း၊ရန္ကုန္က တာ၀န္ခံပံုႏွိပ္၍ဦးလွျမင့္ (နတ္ႏြယ္) (၀၉၁၇)။ ႏြယ္နီ (၃) လမ္း။ (က) ရပ္ကြက္။ ဥကၠလာပ (ေျမာက္ပိုင္း) က တာ၀န္ခံထုတ္ေ၀သည္၊

မာတိကာ
တင္မိုးအမွာ
လူထုစာဆို ဗားေတာ့ဗရက္ - - - - - - - - - - - -
၁။ အနာဂတ္အတြက္ ကဗ်ာ - - - - - - - - - - -
၂။ မုန္တိုင္းတပ္သား၏ ေတးသံ - - - - - - - - - - - -
၃။ ယမမင္းႀကီးကို သပိတ္ေမွာက္ျခင္း - - - - - - - - - -
၄။ အကုန္လံုး လြတ္ရင္လြတ္ အကုန္လံုးငတ္ရင္ငတ္ - - - -
၅။ စစ္သားမိန္းမ ဘာေတြရသလဲ - - - - - - - - - - -
၆။ ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္ေရးသမားရဲ႕ စ်ာပန - - - - - - - - - -
၇။ အလုပ္သမားတစ္ဦး သမိုင္းဘာသာရပ္ ေလ့လာျခင္း - -
၈။ အ၀တ္ကေလးတစနဲ႔ေပါင္မုန္႔ကေလးတဖဲ့ - - - - - - -
၉။ အဆီယစ္ေနသူမ်ား - - - - - - - - - - - - - - -
၁၀။ စာတတ္ေအာင္သင္ - - - - - - - - - - - - - - -
၁၁။ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၅၉၂ ခုႏွစ္က သားေခ်ာ့သီခ်င္း - - - - -
၁၂။ ကေလးေတြ အေမေပ်ာက္စဥ္က - - - - - - - - - -

ျမန္မာကဗ်ာေလာကတြင္ ဘာသာျပန္ကဗ်ာစာအုပ္ဟူ၍ ထုပ္ထုပ္ပိုက္ပိုက္ျပဳစရာ အနည္းငယ္သာ ရွိပါသည္။ တင္ေမာင္ေအးက ဂ်ာမန္စာဆို ဗား ေတာ့ဗရက္၏ ကဗ်ာအသီးအႏွံမ်ားကို ျမန္မာကဗ်ာက်ီတိုက္ထဲသို႔ သြင္းႏွံေလာင္းျဖည့္ေသာအခါ ၀မ္းေျမာက္ ဖြယ္ေကာင္းမႈတရပ္ပင္ ျဖစ္ပါေပသည္။
တင္ေမာင္ေအး၏ ဘာသာျပန္လက္ရာသည္ ေကာင္း၏၊ သို႔မဟုတ္ မေကာင္း၏ဟူ၍ ေ၀ဖႏၱိကျပဳရန္က်ေနာ္မစြမ္းပါ။ သို႔ရာတြင္ တင္ေမာင္ေအး သည္ ကဗ်ာဘာသာျပန္ရာတြင္ လက္စိမ္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါဟူ၍ကား ေျပာႏိုင္ပါသည္။ သူသည္ ေဒါက္တာအက္ပတ္ စုေဆာင္းပံုႏွိပ္အပ္ေသာ ဂ်ာမန္ျမန္မာ ကဗ်ာစာအုပ္တြင္ ဂ်ာမန္ကဗ်ာစာစုကို ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုခဲ့သူ လူငယ္တစ္ဦးပင္ ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္တို႔ျမန္မာကဗ်ာ ပရိသတ္သည္အမ်ားအားျဖင့္ အဂၤလိပ္ႏွင့္အိႏိၵယတို႔မွလာေသာ ကဗ်ာအေငြ႔အသက္မ်ားကို နမ္း႐ႈိက္ေလ့ရွိပါသည္ (၀ါ) နမ္း ႐ိႈက္ခြင့္ရေလ့ရွိပါသည္။ အျခားမ်ဳိးတူေရျခား ႏိုင္ငံမ်ားမွကဗ်ာတို႔ႏွင့္အထိအေတြ႔ အလြန္နည္းပါသည္။ တင္ေမာင္ေအးသည္ ျမန္မာကဗ်ာႏွင့္ ဂ်ာမန္ကဗ်ာအၾကား ေပါင္းကူးတံတား ထိုးလိုက္ပါသည္။
ဗားေတာ့ဗရက္၏ ကဗ်ာမ်ားကိဖတ္ၾကည့္ရေသာအခါ စစ္ေမာင္းသံကိုၾကားလိုက္ရဘိသကဲ့သို႔ ၾကက္သီးေမြးညႇင္းထလာပါသည္။ ဆံပင္ေမြးေထာင္ လာပါသည္။ ကဗ်ာမ်ား၏အသံမွာ ဟိန္းလွပါသည္။ ကဗ်ာေတးသံမွ ဟုတ္ကဲ့လား။ က်ည္ဆံေတြမ်ားလား။ ဤသို႔ခံစားမိပါသည္။ က်ေနာ္သာ နာဇီဖက္ဆစ္ ျဖစ္ ပါသမင့္၊ ဤေနရာတြင္ပင္ ပြဲခ်င္းၿပီး က်ဆံုးဖြယ္ ရွိပါသည္။ ဤကဗ်ာမ်ားသည္ ကဗ်ာမ်ားမဟုတ္။ လူမ်ားပါေပတကား။ ျပည္သူသိန္းသန္း ပါေပတကား။ ဤသို႔ မွတ္ ခ်က္ခ် မိပါေတာ့သည္။
ဗားေတာ့ဗရက္၏ ကဗ်ာမ်ားကိုဖတ္မိေတာ့မွ တင္ေမာင္ေအး ဘာ့ေၾကာင့္သည္ကဗ်ာေတြကို ျပန္ခ်င္ေၾကာင္း နားလည္လာရသည္။ ဆုိရွယ္လစ္ႏိုင္ငံ တကာတည္ေဆာက္ရာတြင္ ဤကဗ်ာမ်ားသည္ မည္မွ်အဖိုးတန္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္လာရသည္။ ဤကဗ်ာမ်ားသည္ ဆိုရွယ္လစ္စိတ္ဓာတ္ကို ပံုသြန္းေသာ ဗိသုကာျဖစ္မည္ မလြဲတည္း။
ဤမွ်ထက္ပိုႈ ကဗ်ာအေၾကာင္း မေျပာလိုပါ။ ကဗ်ာမ်ားကိုဖတ္လိုက္မိလွ်င္ ဖတ္သူ၏ ႏွလံုးစိတ္၀မ္းထဲ၌ ဤကဗ်ာမ်ား အသက္ရွင္လႈပ္ရွားေနေတာ့ မည္ျဖစ္ရာ က်ေနာ္ကႏွမ္းျဖဴးေနဖြယ္ မလိုပါ။ ကဗ်ာမ်ားကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ပါဟု တိုက္တြန္းႏိႈး ေဆာ္႐ုံသာ ရွိပါသည္။
တင္ေမာင္ေအးသည္ စိတ္အားထက္သန္လွေသာ၊ အက်ဳိးမ်ားမည့္စြန္႔စားမႈကို ခံုမင္လွေသာ၊ ကဗ်ာကိုအလြန္ခ်စ္တတ္ေသာ လူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္၍က်ေနာ္တို႔က မတုိက္တြန္းေစကာမူ သူကေတာ့ဆက္လက္ႀကိဳးစား ထုတ္ေ၀ဦးမည္မွာ ယံုမွားဖြယ္မလိုပါ။ “က်ေနာ္တို႔လူငယ္ေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္က်ဳိး ကိုယ့္စီးပြားသက္သက္အတြက္ အသက္ရွင္ေနရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္မွာအသက္ရဲ႕တန္ဖိုး ရွိေတာ့မလဲဗ်” ဟူ၍ တတြတ္တြတ္ဂါထာ ရြတ္ေလ့ရွိသူ တင္ေမာင္ေအးက ဗားေတာ့ဗရက္၏ကဗ်ာမ်ားကိုမွေရြး၍ ထုတ္ေ၀လုိက္သည္မွာ ခ်ီးက်ဴးရန္မွတပါး အ့ံၾသရန္မရွိေပ။ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာ ေကာင္းမႈတရပ္ကို ျပဳျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေပသည္တကား။

တင္မိုး
၁၇-၇-၇၀

လူထုစာဆို ဗားေတာ့ဗရက္

၁၉၂၀ ခုႏွစ္နဲ႔ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္အၾကားကဥေရာပတိုက္မွာ စိတၱေဗဒကိုနက္နက္႐ႈိင္း႐ိႈင္း ေလ့လာခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခါစိတၱဇ႐ႈေထာင့္ အႏုပညာဆရာ ေတြ ထြန္းကားလာၾကတယ္။ ကိုယ္ခံစားရသလိုေရးတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြဆိုၿပီး လူ႔ေလာကျဖစ္ရပ္ေတြကို ကိုယ့္တဦးတည္းခံစားခ်က္နဲ႔ မွတ္တမ္းတင္တယ္။ အဲဒီ ေခတ္ ျပင္သစ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေ၀ဖန္နည္းျဖစ္တဲ့ လူမႈေရးျပႆနာမွာ လူထု႐ႈေထာင့္ကမၾကည့္ဘဲ ပညာရွင္အုပ္စု၀င္တဦးရဲ႕ ႐ႈေထာင့္ကသာ သီးျခားတဦး တည္း (တသီးပုဂၢလ၀ါဒ) အျမင္နဲ႔ ငါးပြက္ရာငါးစာခ် ျပစ္တင္မႈ ျပဳတယ္။ ေရတို ေ၀ဖန္မႈျပဳတယ္။ ျခံဳငံုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအဘိဓမၼာတရပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို မခံယူခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မင္းမဲ့၀ါဒဆံဆံ ငါတေကာေကာ စိတ္ပ်က္ တဲ့ေလသံေတြပဲ ထြက္လာၾကေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံေရး မဆန္ဘူးေလ။
ဂ်ာမန္စာေပေလာကရဲ႕ ဘုရားတဆူျဖစ္တဲ့စာဆိုႀကီး ဗားေတာ့ဗရက္ကေတာ့ တသီးပုဂၢလ၀ါဒကို ဆန္႔က်င္ၿပီး လူထုခံစားမႈဘက္က က်ယ္ျပန္႔စြာ တိုင္းတာ႐ႈျမင္ပါတယ္။ ပံုစံအားျဖင့္လည္း လူထုကအသိအမွတ္ျပဳၿပီးလို႔ လူထုထဲတိုး၀င္ႏိုင္တဲ့ ဂီတဆန္တဲ့ကဗ်ာပံုစံမ်ားနဲ႔ စပ္ဆိုခဲ့တယ္။ ဗားေတာ့ဗရက္ဟာ ေဟာဒီေခတ္ရဲ႕ တဦးတည္းေသာ လူထု႐ႈေထာင့္ကဗ်ာဆရာ၊ ပံုစံအရေရာ အေၾကာင္းအရာမွာပါ လူထုနဲ႔အတူ အစဥ္ရပ္တည္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ၊ တဦးတည္းေသာ ႏိုင္ငံေရးကဗ်ာဆရာရယ္လို႔ ဆုိလုိက္ခ်င္ပါတယ္။
ထင္သလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးဆိုတဲ့ လာေဇဖဲယား ဆိုတဲ့မူဟာ လူေတြကိုဒုကၡ ေရာက္ေစခဲ့ၿပီမို႔ ကမၻာ့စီးပြားေရးေလာကမွာ တေယာက္ထဲ႐ႈေထာင့္က ရပ္တည္လုပ္ေဆာင္ခြင့္ မျပဳေတာ့ဘဲ အစိုးရရဲ႕ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ စီမံကိန္းအသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဖာ္ထုတ္ေနၾကတဲ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ အခန္းက႑မွာလည္းပဲ တဦးတည္းရဲ႕ အေနအထားဟာ ေဘာင္က်ဥ္းသထက္ က်ဥ္းက်ဥ္းလာၿပီ။ ဗားေတာ့ဗရက္ဟာ ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ စာဆိုႀကီးတေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗရက္ေခတ္ ဂ်ာမဏီဟာစစ္႐ႈံးႏိုင္ငံမို႔လို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို စိတ္ကူးယဥ္မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ ပကတိအေျခအေန၊ စိတ္မွအျခားျဖစ္ေသာ အေျခအေနေတြ အတိုင္း ႐ုပ္ပိုင္းက်က်ၾကည့္ပါတယ္။ ဗရက္ရဲ႕ ပထမဆံုးကဗ်ာစာအုပ္ထဲမွာ အဲဒီသဘာ၀ကို ဇာစ္ျမစ္ထဲအတြင္း ႏႈိက္ေ၀ဖန္ေရးနဲ႔ တြဲစပ္တင္ျပ႐ႈျမင္ခဲ့တယ္။ ဗရက္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပထမကမၻာစစ္မွာ၀င္တုိက္ခဲ့တဲ့ စစ္သားေဟာင္းႀကီးမို႔ စစ္ရဲ႕ေၾကကဲြစရာေကာင္းေအာင္ ေလာကကိုဖ်က္ဆီးတက္တာ နားလည္ခဲ့တယ္။ အ ၾကင္နာတရားလႊမ္းမိုးမယ့္ အနာဂတ္ကမၻာကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအနိဌာ႐ံုတရားေတြရဲ႕ လက္သည္ဟာမျမင္ေတြ႔ရမဲ့ ကံတရားေၾကာင့္၊ တန္ခိုးရွင္ ႀကီးေတြေၾကာင့္လို႔ အေျဖမထုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ပုိင္းက်က် အေျဖရွာတယ္။ လူထုဖက္က လူထုခံစားမႈနဲ႔ တိုင္းတာၿပီး အေျဖထုတ္တယ္။
ဗရက္ေခတ္ ဂ်ာမဏီမွာ အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ အခြင့္အေရးအျပည့္ေပးမယ့္ ဆိုရွယ္လစ္ေတာ္လွန္ေရးလိႈင္းတံပိုး ဟာပထမပိုင္းမွာ အလြန္ ပဲအားေကာင္းခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးလႈပ္ရွားမႈဟာ ယိုယြင္းလာၿပီး အေခ်ာင္သမားေတြ ေနရာတကာမွာအခြင့္ထူးရၿပီး ဇိမ္ခံႏိုင္ၾကတယ္။ ေငြစကၠဴ ၀ယ္အားတန္ဖိုး ေလ်ာ့လာတယ္။ စီးပြားေရးၾကပ္တည္း လာတယ္။ လူထုႀကီးရဲ႕ ဆင္းရဲခံေနရတာနဲ႔ လူတစုဇိမ္ခံရတာ သိသိသာသာ ျခားနားလာတယ္။ အေပၚစီး သမားေတြက အေျခအေနမွန္ကို မခံစားတက္ေပမဲ့ ဗရက္အေနနဲ႔ေတာ့ လူထုအမ်ားစုဟာ ငရဲဘံုထဲမွာလုိပဲ စား၀တ္ေနေရး ဒုကၡပင္လယ္ေ၀တာ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ပါ တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးအသြင္ကေနၿပီး အေျခအေနၾကပ္တည္း႐ႈပ္ေထြးမႈကို အခြင့္ေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္လိုသူတို႔ေၾကာင့္ တန္ျပန္ေတာ္လွန္ေရးအႏၱရာယ္ေတြက အႏိုင္ရေနတဲ့ အေျခအေနျဖစ္ပါတယ္။
တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနဆိုးေတြဟာ ကမၻာ့စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးဆိုက္တာနဲ႔ ၾကံဳႀကိဳက္လို႔ ပုိဆုိး၀ါးလာၿပီး ဘာလုပ္ရမလဲေတြးၾကေတာ့ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ အေျဖထုတ္ျခင္းတမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္အေျခအေနတို႔မွ ကင္းလြတ္ေသာစိတ္ကူးယဥ္ ဖက္ဆစ္၀ါဒအေျခခံတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္လူ႔ေဘာင္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ဖို႔ႀကိဳးပမ္းသူ တို႔က အေရးသာၾကပါတယ္။ အေျခခံအက်ဆံုးၾကည့္တဲ့ ဗရက္တို႔အုပ္စုကေတာ့ ျပႆနာေတြဟာ အရင္းရွင္စီးပြားေရး ဆက္ဆံမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းေတြ႔ရွိ ေလေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ယႏၱရားကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲပစ္ရမယ္လို႔ နားလည္သေဘာေပါက္လာတယ္။ ဗရက္ဟာ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆနဲ႔ ေခတ္ကိုလွပထက္ျမက္ ေအာင္ ေပါင္းစပ္ေရးမွာ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဂ်ာမဏီျပည္ရဲ႕ အလုပ္သမားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအရေရာ ယဥ္ေက်းမႈအရပါ ဥေရာပတိုက္မွာ အတက္ႂကြဆံုးပါပဲ။ လက္၀ဲအင္အားစု ဟာ စည္း႐ံုးေရးအရွိန္အဟုန္ေကာင္းလွတာမို႔ အႏုပညာရွင္မ်ားစြာပဲ အလုပ္သမားလူတန္းစားဘ၀ကို ခံယူကာတသီးပုဂၢလဥာဥ္ေတြကို စြန္႔ပယ္ၾကပါတယ္။ ဗရက္ ကေတာ့ အဲဒီကစၿပီးေသတဲ့တိုင္ ဒီအေနအထားမွာရွိတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ကင္းလြတ္တဲ့စာေပက၀ိႀကီးဘ၀ကို ဆန္႔က်င္တယ္။ အဲဒီလိုစာဆိုႀကီးမ်ဳိးေတြက အႏုပညာနဲ႔ စိတ္ကြန္႔ျမဴး႐ံုပဲလုပ္မယ္။ လုပ္ငန္းးရဲ႕ယူဆခ်က္ေတြမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ျခံဳငံုတဲ့ သေဘာတရားေတြမရွာပဲ ငါးပြက္ရာငါးစာခ်ၿပီး လုပ္ေဆာင္ယူဆတယ္။ အျမင့္ဆံုးအဆင့္မွာ ဘာသာေရးယံုၾကည္ခ်က္ဆန္ဆန္ ကုိယ္လြတ္႐ုန္း အေပၚယံလူတန္းစားေတြရဲ႕ အျမင္နဲ႔သံုးသပ္တယ္။ ဗရက္ကေတာ့ မာက္စ္၀ါဒကို လက္ခံ လုိက္ၿပီး ဘာလုပ္မယ္၊ ဘယ္လုိတိုင္းတာ ဆံုးျဖတ္မယ္လို႔ တိတိက်က်သံုးသပ္တယ္။ အစိုးရကျပဌာန္းတဲ့ ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ၊ သင္႐ိုးၫႊန္း တန္းေတြအတိုင္း သင္တယ္။ တပည့္ေတြစိတ္၀င္စားေအာင္ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ဆြဲေဆာင္သလုိပဲ လူထုလက္ခံၿပီး ကဗ်ာဖြဲ႔နည္း၊ ကဗ်ာတင္ျပနည္းေတြနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးခရီးကို ၫႊန္္ျပပါတယ္။
အပိုစုလစ္မြမ္းခၽြန္ေတြကို ဗိသုကာပညာကလည္း ပစ္ပယ္ၿပီးလုိအပ္တဲ့ ေလ်ာ္ညီတဲ့အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္တဲ့ေခတ္ေလ။ ပန္းပုဆရာေတြက လဲ ဒီလုိပဲ။ ဂ်ာမန္ဂီတဆရာေတြကလည္း လူစုလူေ၀းနဲ႔ သံၿပိဳင္သီဆိုစရာ သီခ်င္းေတြေရးတယ္။ ပနး္ခ်ီဆရာေတြကလည္း လူလက္ခံၿပီးနည္းေတြနဲ႔ ခံစားမႈကို သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေဖာ္ထုတ္စမ္းသပ္တယ္။
ဗရက္ဟာဗဲလက္ေခၚတဲ့ ေက်းလက္ကဗ်ာနဲ႔ဇာတ္နိပါတ္ခင္းသလို ေျပာျပလို႔လူတိုင္းျမင္လြယ္တယ္။ ဂ်ာမန္ကဗ်ာေတြ ကိုယ္၌ကလည္း ဂီတကိုသီ က်ဴးႏိုင္တဲ့ကဗ်ာေတြမို႔ ႐ိုးရာကဗ်ာဖြဲ႔နည္း ပံုစံေဘာင္အတြင္းက ဗရက္လည္းကဗ်ာဖြဲ႔တယ္။ လူထုေတြ၀ိုင္းဆိုႏိုင္တဲ့ တိုက္ပဲြကဗ်ာေတြ၊ စစ္ခ်ီကဗ်ာေတြ၊ သေရာ္စာ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။
တျခားကဗ်ာဆရာေတြလုိေတာ့ စကားလုံးအပိုေတြမသံုးခ်င္ဘူး။ စိတ္ခံစားမႈလြန္ကဲတာ ေရွာင္တယ္။ နိမိတ္ပံုေတြကိုအကန္႔ အသတ္နဲ႔သံုးၿပီး ဇာတ္ ခံုေပၚမွာတကြက္ခ်င္း တကြက္ခ်င္းတင္ျပသလုိ ထိထိမိမိပံုေဖာ္တယ္။ အေသးစိတ္ကေလးေတြကိုေတာ့ သတင္းေဆာင္းပါးမွာလိုပဲ စီကာစဥ္ကာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ တတ္လို႔ အင္မတန္ပီသတဲ့ သေရာ္စာကဗ်ာေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ဗရက္ဟာသူလက္ခံတဲ့ ၀ါဒ႐ႈေထာင့္ဘက္ကေန ထမင္းမရွိဘဲစစ္မတိုက္ႏိုင္ဘူး ဆုိတာမ်ဳိးတို႔၊ ထန္ျပင္းလွတဲ့စစ္ေျမျပင္ခရီးရဲ႕ အလယ္မွာခ်စ္ေမတၱာ စိတ္ဓာတ္ဟာ မပြင့္လန္းႏိုင္ဘူးတို႔၊ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ အေျခအေနေပးသေလာက္သာ စိတ္ဓာတ္ရဲ႕ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္း၊ ခက္ထန္ျခင္း စတဲ့အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္လာ ရတယ္တို႔၊ လူတန္းစား အေနအထားခ်င္းမတူပဲ ၀ါဒလမ္းစဥ္တရပ္ကို အတူမေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ဘူးတို႔ အစရွိတဲ့ သေဘာတရားေတြကိုထူေထာင္ကာ ဟစ္တလာရဲ႕ အေပၚစီးစိတ္ထားနဲ႔ အတြင္းႏႈိက္သံုးသပ္လိုတဲ့ ခံစားေနရတဲ့လူထုေတြရဲ႕ မလႊဲမေသြပဋိပကၡျဖစ္ေတာ့မယ့္ အေၾကာင္းေတြတင္ျပျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္သား လူတန္းစားကို လံုး၀ယံုၾကည္ အားကိုးတယ္။ ဒါေပမယ့္ တင္ျပပံုက နည္းပရိယာယ္ႂကြယ္၀ၿပီး စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္။
ဗရက္ဟာသူ႔ရဲ႕ ဗဲလက္ကဗ်ာေတြကို ဂီတာနဲ႔တီးလို႔ရေအာင္ သီကံုးခဲ့တယ္။ အိုက္စလာဆိုတဲ့ ဂီတပညာရွင္နဲ႔တြဲၿပီး လိုင္းရစ္ေခၚတဲ့ကဗ်ာမ်ဳိးကို ဇာတ္သဘင္နဲ႔႐ုပ္ရွင္မွာ ထည့္သံုးဖို႔ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ဗရက္ရဲ႕ အလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ကဗ်ာေတြကို အိုက္စလာကဂီတသံသြင္းၿပီး အျပည္ျပည္ ကို ျဖန္႔ခ်ိေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ဂ်ာမဏီျပည္၊ ႐ုရွားျပည္၊ အေမရိကန္ျပည္နဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ စပိန္ျပည္တို႔မွာ အလုပ္သမားခ်ီတက္ပဲြေတြလုပ္ေတာ့ အဲဒီ သီခ်င္းေတြဆုိၾကတယ္။ ကဗ်ာဟာလူတစုသာ နားလည္တဲ့အဆင့္ကေန လူထုအသံုးေတာ္ခံဘ၀ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ စိတၱဇဆန္တဲ့ တသီးပုဂၢလ၀ါဒကဗ်ာေတြ လႊမ္းမိုးေနတဲ့ ကာလေဒသေတြျဖစ္ေပမယ့္ ဗရက္ဟာ ထုိးေဖာက္ေက်ာ္ၾကားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
စာပုိဒ္ခြဲရာမွာသံမွန္က်ဴးသီေနရာက ျဖတ္လိုက္နားလိုက္နဲ႔မညီမညာေဖာ္ျပကာ သူလိုခ်င္တဲ့အာနိသင္ေတြ သက္၀င္ေစခဲ့တာကို ဘာသာျပန္ရာမွာလဲ အဲလိုပဲျဖစ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားထားလိုက္ပါတယ္။ ဒီစပ္နည္းေၾကာင့္ ကာရန္မဲ့ကဗ်ာဟာ လွပႂကြယ္၀လာၿပီး သာမန္ကဗ်ာေလာက္ နားယဥ္ရမခက္ျခင္း၊ စကားေျပ ထက္လဲ ပိုမိုထိေရာက္ျခင္း အက်ဳိးမ်ားရခဲ့ပါတယ္။
နာဇီ၀ါဒက လက္၀ဲအင္အားစုကို ေခ်မႈန္းၿဖိဳခဲြလိုက္တဲ့အခါမွာ ဗရက္ဟာ နာဇီ၀ါဒဆန္႔က်င္ေရးကဗ်ာကို ထက္ျမက္စူးရွစြာ ျပဳစုပါေတာ့တယ္။ ဟစ္တ လာတက္စကတည္းက တျပည္မွတျပည္ေရာက္ ျပည္ႏွင္ဒဏ္အေပးခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ကဗ်ာေတြကိုဂ်ာမဏီအတြင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕အသံလို႔ မွတ္ယူၾကပါတယ္။ သူဟာဟစ္တလာရဲ႕ တတိယဂ်ာမဏီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး (သဒ္႐ိုက္) ကိုသေရာ္ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အေ၀းေရာက္ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသားတို႔ရဲ႕ စာေစာင္မ်ားကတဆင့္ျဖစ္ေစ၊ အသံလႊင့္႐ံုကတဆင့္ျဖစ္ေစ ဒီကဗ်ာေတြကို ျဖန္႔ျဖဴးခဲ့တယ္။ ပထမကမၻာစစ္ႀကီး ၿပီးစကေရးခဲ့တဲ့ စစ္ဆန္႔က်င္ေရး သေရာ္စာကဗ်ာေတြကအစ ေနာက္ဆံုး ဖက္ ဆစ္၀ါဒရဲ႕ ေၾကာင္သူေတာ္အေရခြံကို တလႊာခ်င္းခြာျပတဲ့ အထက္ျမက္ဆံုးကဗ်ာေတြအထိ အားလံုးပဲဂ်ာမန္အတြင္း ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ အသံလဲျဖစ္ပါတယ္။ ခၽြတ္ ျခံဳက်ေနတဲ့ ဂ်ာမန္ယဥ္ေက်းမႈ အေတြးအေခၚပုိင္းကို ျပင္ဆင္ဖို႔အားထုတ္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဂ်ာမန္လူမ်ဳိး အေနနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဂ်ာမန္ယဥ္ေက်းမႈကို ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးမွာျဖစ္ေစ ေျပာင္ေျမာက္ထိ ေရာက္ခဲ့သလိုပဲ ႏိုင္ငံတကာအတြက္လည္း ဗရက္ရဲ႕ကဗ်ာေတြဟာ တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးရဲ႕ အနိဌာ႐ံုေတြကိုလည္း ခံစားၿပီးၿပီ။ ကမၻာဖ်က္လက္နက္ႀကီးေတြကလည္း လူသားတခ်ဳိ႕လက္ ထဲမွာဆုပ္ကိုင္လ်က္သားရွိေနတာမို႔ လူမႈေရးနဲ႔ႏုိင္ငံေရးအေဆာက္အအံုကို မ်က္ျခည္ျပတ္ျဖစ္သလိုထားလို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကို အေမႊေႏွာက္ဆံုး အေရးႀကီးဆံုးျပႆနာေတြကို ဗရက္ဟာကဗ်ာနဲ႔ ေျပျပစ္ရွင္းလင္းေအာင္ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားပါတယ္။ သူဟာလူထုစာဆိုတဦးအျဖစ္နဲ႔ ကဗ်ာသစ္ေတြဖန္တီး ေပးသူ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

အိပ္ခ်္အာေဟးစ္
(အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္စာအုပ္နိဒါန္းမွ)
(အိပ္ခ်္အာေဟးစ္၏ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ကိုမွီး၍ ဂ်ာမန္ဘာသာမွ တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုသည္။)

ႏြံထဲကၾကာ

စာအုပ္အမည္ – ႏြံထဲကၾကာ
ေရးသားသူ – သိန္းေဖျမင့္ ၊ ျမသန္းတင့္
အမ်ိဳးအစား – ၀တၱဳလတ္
ႏြံထဲကၾကာ (သိန္းေဖျမင့္၊ ျမသန္းတင့္) Download Here

ဂႏ ၱဝင္စာေရးဆရာနွစ္ဦး ေပါင္းစပ္ေရးသားခဲ့ေသာ ဝတၱဳတို အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။

ျပန္လမ္းမရွိေသာဦးႏု

စာအုပ္အမည္ – ျပန္လမ္းမရွိေသာဦးႏု

ေရးသားသူ – သိန္းေဖျမင့္

ျပန္လမ္းမရွိေသာဦးနု(သိန္းေဖျမင့္)    Download Here

ေက်ာ္ျငိမ္း

စာအုပ္အမည္ – ေက်ာ္ျငိမ္း
ေရးသားသူ – သိန္းေဖျမင့္
အမ်ိဳးအစား – အထၳဳပတၱိ ၊ နိုင္ငံေရး
ေက်ာ္ျငိမ္း (သိန္းေဖျမင့္) Download Here

အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ

စာအုပ္အမည္ – အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ
ေရးသားသူ – သိန္းေဖျမင့္
အမ်ိဳးအစား – ၀တၱဳရွည္
အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ-၁ (သိန္းေဖျမင့္) Download Here
 အေရွ႕ကေနဝန္းထြက္သည့္ပမာ ၂ Download Here

တက္ဘုန္းၾကီး

စာအုပ္အမည္ – တက္ဘုန္းၾကီး
ေရးသားသူ – သိန္းေဖျမင့္
အမ်ိဳးအစား – ၀တၱဳရွည္
တက္ဘုန္းၾကီး (သိန္းေဖ) Download Here

ေခ် ေဂြးဗားရား

 အတၱဳပတၱိ စာေရးဆရာဟု လူသိမ်ားေသာ လင္းယုန္ေမာင္ေမာင္ ၏  ေခ်ေဂြဗားရား အတၱဳပတၱိ စာအုပ္ျဖစ္သည္။
ေတာ္လွန္ေရးကို ေခ် ဘယ္လို ေျပာထားသလဲ၊ ေတာ္လွန္ကို ေခ် ဘယ္လို ပါဝင္ခဲ့သလဲ အစရွိသျဖင့္ စံုစံုလင္လင္ ပါ ရွိေသာေၾကာင့္ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္ျဖစ္သည္။



download ဆြဲရန္  ဒီေနရာတြင္နွိပ္ပါ  


ဖတ္ရွဴနိုင္ရန္ ဒီေနရာတြင္ နွိပ္ပါ

ငဘ (ေမာင္ထင္)

 

စာေရးဆရာအမည္---ေမာင္ထင္

စာအုပ္အမည္        --- ငဘ

စာအုပ္ပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ လယ္သမားဘဝကို အေျခခံ၍ ေရးဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္ျပီး. ကိုလိုနီ လက္ေအာက္တြင္ လွဳပ္ရွား ခဲ့ရပံုမ်ားကို ေက်ာရိုးျပဳ ေရဖြဲ႔ထားျခင္းျဖစ္သည္။

ေအာက္ပါ လင့္ဒ္တြင္ဖတ္ရွဴနိုင္ပါျပီ။

မူရင္း PDF ဖိုင္ကို www.myanmarcupid.net  မွရရွိပါသည္။

CLICK TO READ!!!!!